De personages zijn de kracht van dit verhaal

Een dode jonge man en drie vrouwen die vragen oproepen bij de politie. Was het een ongeluk of was het moord?

’Een langzaam smeulend vuur’ begint met een vrij vaag geschreven hoofdstuk, dat nog niets prijsgeeft over het boek. Ook zegt het niets over het belang voor het verhaal. Wel is het indringend en roept het vragen op.

Vragen die tijdens het lezen blijven hangen. Enerzijds zorgt dit voor een onderhuidse spanning al tijdens het lezen, anderzijds leidde de vaagheid ervan mij enorm af.

‘Een langzaam smeulend vuur’ is geschreven vanuit vier verschillende perspectieven in de derde persoon. Deze perspectieven worden daarnaast nog eens afgewisseld met, wat lijkt, een kort verhaal.

De verschillende perspectieven met een regelmatige afwisseling, zorgde ervoor dat ik afgeleid werd en moeite had om het verhaal te kunnen bijhouden. Toch, wanneer je het einde van het boek nadert, vallen stukjes op hun plaats en wordt duidelijk dat de verschillende perspectieven een duidelijk geheel vormen.

De schrijfstijl van Paula Hawkins is beeldend en zeer uitgebreid.

Aan verdieping en uitwerking, vooral wat personages betreft, is er geen gebrek.

Toch was de verdieping van de personages en de uitwerking voor mij hier en daar te langdradig. Het haalde voor mij de spanning uit het verhaal en daardoor was de balans naar mijn idee zoek. Zeker gezien bepaalde achtergronden, voelde het meer als een drama dan een thriller. Ook miste ik als thriller liefhebber toch het onderzoek van de politie.

De spanning sluimert hier en daar wat door het verhaal, maar ik was er niet helemaal van ondersteboven.

Toch is deze thriller, juist vanwege de focus op de personages, uniek. De personages waren absoluut de kracht van dit boek.

Dat een van de drie betrokken vrouwen een grotere rol speelt dan de anderen is geen verrassing. Toch weet Paula Hawkins juist door de onduidelijkheid toe te werken naar een verrassend plot.

In dit boek komen verschillende thema’s aan bod die ik kan waarderen in een thriller; verslaving, mishandeling, verwaarlozing, wraak en moord.

Personages
In dit verhaal maken we kennis met vier verschillende vrouwen met verschillende leeftijden.

We lezen de verhalen van Laura, Carla, Miriam en Irene. Ondanks dat hun verhalen vanuit de derde persoon zijn geschreven, voelde het toch behoorlijk intens. Absoluut een kracht wat mij betreft.

Zowel emoties, gedachten en handelingen komen duidelijk over door de beeldende schrijfstijl. Dat emoties voelbaar zijn, zijn voor mij absoluut een pluspunt.

Alle vier de vrouwen in dit verhaal zijn qua personage absoluut fantastisch uitgewerkt.

Paula heeft onwijs veel tijd gestoken in de verdieping en achtergronden van haar personages. Hierdoor komen we niet alleen alles van hen te weten, maar groeien we als het ware ook met hen mee.

Het nadeel hiervan was voor mij echter wel dat de spanning in het verhaal enorm afzwakte.

Persoonlijk vond ik het jammer dat er voor mijn gevoel toch nog te weinig aandacht werd besteedt aan het slachtoffer.

Conclusie
‘Een langzaam smeulend vuur‘ is een verhaal dat absoluut langzaam smeult.

Doordat de focus op de personages ligt, sluimert er onderhuids het een en ander aan gevoel mee. De personages zijn de kracht van deze thriller, al maakte het gebrek aan adrenaline achtige spanning het voor mij meer een drama dan een spannend boek.

Door de verdieping en de uitwerking van de personages, is het verhaal hier en daar wat verwarrend. Toch, kom je er aan het einde achter dat juist die informatie die je krijgt, heel erg belangrijk is.

Paula Hawkins heeft hiermee absoluut gezorgd voor een compleet verhaal dat klopt.

‘Een langzaam smeulend vuur‘ is een verhaal vol wraak, maar ook een verhaal dat je doet twijfelen aan de dader.

Want is er wel een dader in dit verhaal? Of zijn ze allemaal slachtoffer?