Een zeer meeslepend verhaal

Het leven dat ik kende werd geschreven door Esther Boek. Esther debuteerde met het boek Geen kind meer dat gebaseerd was op het waargebeurde verhaal van haar eigen zoon. Het leven dat ik kende is haar derde boek en is terug gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ditmaal van kennissen van haar.

In het boek volgen we Roelf. Roelf heeft een moeilijke relatie met Ellen. Hun relatie loopt niet altijd over een leien dak. Na enkele zware en minder zware momenten komt Roelf terug alleen te staan. Hij vind na een periode nieuw geluk bij Sophie. Maar eens hun huis verwoest word door een brand en Roelf een paar maand daarna in de cel vliegt is zijn toekomst onzeker. Heeft hij er iets mee te maken of niet blijft de vraag.

Esther boek heeft de gave om je echt betrokken te maken in het verhaal. Ze stelt de personages op zo’n manier voor dat je echt meevoelt met alles wat er gebeurt. Je begrijpt perfect als lezer wat er door hen heen gaat zonder dat je het effectief meegemaakt hebt. Wanneer de personages verdriet voelen voel je dit zelf ook, zijn ze kwaad word je zelf ook kwaad. Je leeft mee met alles wat er gebeurt, zowel de goede als slechte zaken.
De gebeurtenissen worden zodanig omschreven dat je als lezer jezelf in het moment kunt plaatsen en jezelf afvraagt hoe je zelf zou reageren. Esther speelt met woorden zodanig dat de zinnen echte emoties oproepen.

Het slot van het verhaal blijft open omdat het eigenlijk nog altijd niet afgelopen is. Het boek word afgesloten met een slotwoord van Roelf en Sophie zelf over hun verhaal alsook een eindwoord van Esther over hoe zij het ervaren heeft om een verhaal neer te schrijven die je niet zelf meemaakt maar waarvan je wel de personages persoonlijk kent.

De conclusie is dat dit een zeer meeslepend verhaal is die enorm emotioneel verwoord word. Een verhaal als uit een film die jammer genoeg echt gebeurt is.