Oud-Nederlands in Mexico

In De Fehrs laat auteur Arlette Kouwenhoven de lezer kennismaken met 15 generaties mennonieten, nazaten van Nederlandse wederdopers uit de 16de eeuw, volgelingen van Menno Simons. We volgen ze in de 17de eeuw in Amsterdam, in de 18de eeuw in de Wisladelta in Polen, in de 19de eeuw in Oekraïne, in de 20ste eeuw in Canada en begin 21ste eeuw in Mexico. Ze zijn oerconservatief en veranderen vaak van woonst, precies om hun eigen leven te kunnen blijven leiden en niet te veel overheidsinmenging te hoeven dulden. Ze hebben Nederlandse namen en spreken een oude variant van onze taal.

Een merkwaardig boek over een merkwaardige groep mensen, die respectvol en deskundig door de auteur benaderd wordt. Ze levert een portret af dat 15 generaties in beeld brengt en dat tot stand kwam dankzij doorgedreven onderzoek. Ook hun aanverwanten en invloedrijke geestesgenoten die het pad van De Fehrs kruisten, worden belicht. De veelheid aan personages maakt het niet simpel (gelukkig is er de stamboom om regelmatig naar te kijken) en misschien mis ik wel enige verbondenheid met de hoofdrolspelers. Het blijft nogal beschrijvend. Toch een knap boek dat een helder licht werpt op een groep mensen met een taal en gebruiken van hier, die steeds verder weggegaan zijn om te kunnen blijven leven zoals ze wilden. Veelal een verhaal van haat en nijd binnen de groep, van haarkloverij over de gekste onderwerpen, van zinloze discussies over pruiken, zingen, onderwijs, rubberbanden,... maar bovenal een verhaal van mensen die net als iedereen op zoek zijn naar hun geluk.