Lezen als genoegen op zich

Noord-Italië, 18de eeuw. Nadat hij in 1756 is ontsnapt uit de gevangenis in Venetië, brengt Giacomo Casanova acht dagen door in Bolzano. Daar ontmoet hij de graaf van Parma en diens vrouw Fransesca, die een belangrijke rol gespeeld hebben in zijn leven.
Sandor Marai geeft het relaas van deze acht dagen, in het decor van het 18de eeuwse Bolzano en de palazzo's van de haute bourgeoisie. Vooral de eerste helft van het boek vind ik sterk. Casanova wordt geportretteerd als een levensecht mens – egoïstisch - waar je als lezer toch sympathie voor voelt omdat hij zo puur en onomwonden ten tonele wordt gebracht. Het mooie proza lezen, is een genoegen op zich. In de tweede helft van het boek ontspinnen zich de lange monologen. Een eigenaardigheid voor wie voor het eerst een boek van deze auteur leest; wie er al meerdere van hem las, herkent het als zijn literaire vingerafdruk.