Een zacht maar dwingend pleidooi voor #langzullenwelezen en #verspreidhetleesvirus

Moet een leraar lezen?
Martin Bootsma gooit meteen de knuppel in het hoenderhok.
In zijn boek 'Brieven aan Miyo. Over het lezen van de klassieken met kinderen' pent hij zeven brieven aan zijn stagiair Miyo, die zijn eerste stappen in het lager onderwijs zet. Daarin verwoordt hij niet enkel zijn passie voor lezen, maar strooit ook gul met boekentips en quote uit de wereldliteratuur. Hij legt parallellen tussen verhalen en onderstreept ook hoe belangrijk het is dat we kinderen overstelpen met verhalen.

Ik las het boek in één ruk uit, en laafde me aan zijn leesliefde en -kennis. De brieven zijn behapbaar en bulken van de tips om mee aan de slag te gaan.

Om een antwoord te geven op de hierboven gestelde vraag: ja gedekke, als leraar is het je plicht om te lezen. Hoe kan je anders je leerlingen paaien met verhalen? Om Martin te citeren: 'Door regelmatig te lezen ontwikkel je een leesroutine. Geloof me: hoe meer je leest, des te gemakkelijker het je afgaat en des te meer verbanden en relaties je gaat zien tussen boeken en verhalen. Want dat is één van de vrolijke neveneffecten van veel lezen: boeken en verhalen die je hebt gelezen, komen tijdens het lezen van een nieuw boek buurten, steken hun hand omhoog en roepen allerlei ideeën en gedachten bij je op.'

Ik hoop vurig dat dit boek op de leeslijst van iedere leerkracht/onderwijzer komt te staan!