Lezersrecensie
Een Venetiaans spel
Een foto van Venetië in het vage avondlicht prijkt op de kaft van Een Venetiaans spel. Een romantisch plaatje lijkt het haast. De tekst ‘Stad van geheimen, schimmen en de dood’ maakt het allemaal wat meer mysterieus. Philip Gwynne Jones, de schrijver van dit boek, geboren in Zuid-Wales, woonde en werkte in heel Europa, tot hij uiteindelijk in Schotland ging wonen. Na een toevallig gesprek met een man in een pub, verkocht hij zijn huis en verhuisde met zijn vrouw naar Venetië voor een beter en eenvoudiger leven. Naast schrijver is hij leraar en vertaler. Je kan hem ook af en toe zien en horen als zanger in de opera in Venetië. Een Venetiaans spel blijkt, wanneer ik zijn website vind, het eerste deel te zijn in een serie van acht boeken. Alleen het eerste deel is in het Nederlands vertaald. Ik ben benieuwd of dit boek goed is, dan heb ik iets om naar uit te kijken.
Nathan Sutherland is Brits honorair consul in Venetië.
“Ik ben wel consul, maar dat is niet echt een baan. Ik krijg er niet voor betaald. Vertalen is mijn echte werk.”
Een honorair consul heeft twee taken: hulp bieden aan landgenoten, in dit geval Britten in het buitenland, en het behartigen van de handelsbelangen van het betreffende land. De ambassadeur zelf zit in Milaan. In Venetië is er een kantoor van waaruit de Brits honorair consul werkt. In het eerste hoofdstuk wordt het ritueel van het gestolen paspoort en zijn werk uit de doeken gedaan. Ik vond dat erg prettig. Dan heb je gelijk een beeld van wat deze man doet. Omdat het een vrijwilligersbaan is, heeft hij ook nog een baan als vertaler. In dit verhaal moet Nathan een gebruiksaanwijzing van een grasmaaier vertalen. Zijn leven is saai en voorspelbaar tot hij op een dag de vraag krijgt of hij een pakje bij hem in de kluis wil bewaren. Hij weigert, want je weet nooit wat erin zit. Op een bijzondere manier belandt het pakje toch bij hem en vanaf dan is zijn leven nooit meer hetzelfde.
Het is een echte Engelse thriller. Het tempo is rustig, het bloed spat niet van de pagina’s af en het heeft hier en daar wat droge humor. Ik vond het echt een Engelse detective, maar dan met een vleugje mysterie. Ik weet dat mijn vader vroeger detectives van Georges Simenon had, die ik later ook wel las. Een Venetiaans spel heeft wel wat weg van de sfeer in zijn boeken.
Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en het personage Nathan ontwikkelt zich in dit verhaal tot een ware held, zonder spectaculaire acties met veel geweld, bloed en doden. In eerste instantie draait het om de inhoud van het pakje, wat zit er in? Daarna mag je ontdekken wie er achter zit en waarom dit pakje door Nathan bewaard moest worden. De spanning is onderhuids en het plot zit knap ingewikkeld in elkaar, een echt Venetiaans spel.
Het boek is compleet gemaakt met een kaartje van Venetië, maar ik vond het toch lastig om de plaatsen waarover je leest terug te vinden op dit kaartje. Verder komen er ook regelmatig Italiaanse of Venetiaanse termen voorbij en daarom is er een woordenlijst opgenomen in het boek. Dat is wel handig, maar het opzoeken leidt toch een beetje af van het verhaal.
Het is een verhaal waar je je aandacht goed bij moet houden, maar ik kan heel erg genieten van dit soort thrillers. Dus kom maar op met de vertaling van de andere delen van Philip Gwynne Jones. Ik geef dit boek dan ook graag 4 sterren.
Nathan Sutherland is Brits honorair consul in Venetië.
“Ik ben wel consul, maar dat is niet echt een baan. Ik krijg er niet voor betaald. Vertalen is mijn echte werk.”
Een honorair consul heeft twee taken: hulp bieden aan landgenoten, in dit geval Britten in het buitenland, en het behartigen van de handelsbelangen van het betreffende land. De ambassadeur zelf zit in Milaan. In Venetië is er een kantoor van waaruit de Brits honorair consul werkt. In het eerste hoofdstuk wordt het ritueel van het gestolen paspoort en zijn werk uit de doeken gedaan. Ik vond dat erg prettig. Dan heb je gelijk een beeld van wat deze man doet. Omdat het een vrijwilligersbaan is, heeft hij ook nog een baan als vertaler. In dit verhaal moet Nathan een gebruiksaanwijzing van een grasmaaier vertalen. Zijn leven is saai en voorspelbaar tot hij op een dag de vraag krijgt of hij een pakje bij hem in de kluis wil bewaren. Hij weigert, want je weet nooit wat erin zit. Op een bijzondere manier belandt het pakje toch bij hem en vanaf dan is zijn leven nooit meer hetzelfde.
Het is een echte Engelse thriller. Het tempo is rustig, het bloed spat niet van de pagina’s af en het heeft hier en daar wat droge humor. Ik vond het echt een Engelse detective, maar dan met een vleugje mysterie. Ik weet dat mijn vader vroeger detectives van Georges Simenon had, die ik later ook wel las. Een Venetiaans spel heeft wel wat weg van de sfeer in zijn boeken.
Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en het personage Nathan ontwikkelt zich in dit verhaal tot een ware held, zonder spectaculaire acties met veel geweld, bloed en doden. In eerste instantie draait het om de inhoud van het pakje, wat zit er in? Daarna mag je ontdekken wie er achter zit en waarom dit pakje door Nathan bewaard moest worden. De spanning is onderhuids en het plot zit knap ingewikkeld in elkaar, een echt Venetiaans spel.
Het boek is compleet gemaakt met een kaartje van Venetië, maar ik vond het toch lastig om de plaatsen waarover je leest terug te vinden op dit kaartje. Verder komen er ook regelmatig Italiaanse of Venetiaanse termen voorbij en daarom is er een woordenlijst opgenomen in het boek. Dat is wel handig, maar het opzoeken leidt toch een beetje af van het verhaal.
Het is een verhaal waar je je aandacht goed bij moet houden, maar ik kan heel erg genieten van dit soort thrillers. Dus kom maar op met de vertaling van de andere delen van Philip Gwynne Jones. Ik geef dit boek dan ook graag 4 sterren.
1
Reageer op deze recensie
