Standplaats Damascus

Standplaats Damascus is een spionagethriller die zich afspeelt in Syrië. Dat maakt me wel nieuwsgierig omdat de meeste spionagethrillers zich afspelen ergens tussen Rusland en Amerika. De aanbeveling om het nu te lezen voordat het verboden wordt, vind ik wel heel erg overdreven en doet heel Amerikaans aan. Het zou voor mij haast een reden kunnen zijn om het boek dan maar niet te lezen. Toch wint mijn nieuwsgierigheid het, zodat ik snel ga beginnen met lezen.

Het begint gelijk als een heerlijke spionagethriller:

Na acht uur op zijn surveillancedetectieroute ontspande Sams greep om het stuur en vertraagde zijn hartslag.

Na de verdwijning van Val, een Amerikaanse spion wordt Sam naar Damascus gestuurd om de dader(s) te vinden. Hij moet een ambtenaar, Marian Haddad, die in het paleis werkt, rekruteren. Zij zit dicht bij het vuur en op die manier kan mogelijk de dader gevonden worden. Wanneer Sam verliefd wordt op Marian ontstaat er een probleem.

‘Ze kuste hem op de wang en vertrok, waarbij de deur klingelde. In het toilet veegde Sam de rode lippenstift weg voor hij de surveillancedetectieroute bij het restaurant vandaan zou nemen. Sams spiegelbeeld herinnerde hem eraan dat hij zojuist dienstreglement 22-345 – restricties op contacten met ambassademedewerkers- had overtreden. Zijn spiegelbeeld schudde afkeurend het hoofd en verdween toen.’

Het verhaal is geïnspireerd op de gebeurtenissen in Syrië tijdens de eerste twee jaar van de opstand tegen de regering van Assad. Zo komt de bestorming van de Amerikaanse ambassade voor in dit boek, dat is ook daadwerkelijk in 2011 gebeurd. Dat brengt het boek, ook al is het fictie, heel dichtbij. Ik wist dat er gruwelijke dingen gebeurden, zo kan ik de beelden van de onthoofdingen nog zo voor me zien, maar dat was toch weer weggezakt. Dit verhaal brengt het ineens weer dichtbij.
Het is een boek met veel spanning en een vleugje romantiek. Het verhaal schuwt niet om gruwelijke ondervragingsmethoden aan het licht te brengen. Uit eerdere spionageromans was het me wel bekend hoe gruwelijk dat is, maar dit is nog vele malen erger. Wat dat betreft zijn in de loop van de jaren de methoden alleen maar gruwelijker geworden. In die zin is het ook triest om te lezen dat de nieuwe technieken niet alleen vooruitgang brengen.

David McCloskey, de auteur, is een voormalig CIA-medewerker. Hij werkte op posten in het Midden-Oosten. Hij zorgde voor de briefing van hoge functionarissen van het Witte Huis en de Arabische koninklijke familie. De inside-informatie maakt het verhaal heel realistisch. Het schrijven zal vast in zijn bloed zitten, want zijn vader schijnt ook auteur te zijn, schrijft David McCloskey in zijn nawoord.

Wat ik jammer vind is dat er blijkbaar gebruik is gemaakt van een goedkope inbindmethode. Na het openslaan van het boek zitten er al direct een aantal pagina’s los. Na het voorzichtig lezen van de 428 bladzijden laten de eerste 70 bladzijden los uit haar band. Het doet geen afbreuk aan het verhaal, maar doet goedkoop aan en dat geeft toch een verkeerde indruk.

Al met al een heerlijke spionagethriller om even lekker in te verdwijnen, daarom 4 sterren van mij.