Memento 1 Het Offer

Henrik Fexeus is mentalist en heeft al heel wat vakliteratuur op zijn naam staan. Samen met Camilla Läckberg schreef hij de trilogie Box, Cultus en Illusie. Het offer is zijn solo-debuut. Ik ben benieuwd of dit een psychologische Scandinavische thriller is en of hij solo net zo goed kan schrijven als in de samenwerking met Camilla Läckberg, de koningin van de Scandinavische thriller.
De kaft is intrigerend; een jongetje met halverwege, vlak bij zijn ogen, een foto van een huis. Het is een omslag die zeker opvalt. Ik ben heel benieuwd of Henrik Fexeus zijn ervaringen als mentalist verwerkt in zijn boek.

Het boek vertelt het verhaal van David Lund. Hij krijgt een e-mail van Pauline, die hem dringend wil spreken over het verleden. David Lund zegt het allemaal niets, hij heeft geen herinnering aan het verleden. Hij is verliefd en bezig een relatie op te bouwen met Florence Tapper, een advocate. Toch wint de nieuwsgierigheid het en hij probeert Pauline te bellen, maar ze neemt niet op. Op een dag staat de politie bij hem voor de deur. Pauline is spoorloos verdwenen en hij is de laatste die contact met haar heeft gezocht. De politie wil meer weten, maar David kan niets meer vertellen. Samen met Florence probeert hij zijn verleden te reconstrueren en op die manier belanden ze in allerlei avonturen, waarbij David zijn leven niet veilig is.

Ik vind het een intrigerend gegeven; iemand die geen herinneringen heeft aan zijn verleden.

“Hij weet dat sommige mensen het vreemd vinden dat hij zich niets kan herinneren van zijn kindertijd. Zelf beschouwt hij dat niet als een probleem. Bijna niemand heeft herinneringen aan de eerste vijf jaar van zijn leven. Bij hem is die periode nog eens vijf à zeven jaar langer. En wat dan nog? Het maakt niet veel uit. Hij heeft geen jeugd nodig om gelukkig te zijn als volwassene.”

Naar mijn idee is het onmogelijk geen herinneringen te hebben, toch weet Henrik Fexeus het verhaal zo te brengen dat dit geloofwaardig is. Het verhaal, dat langzaam op gang komt, weet mijn nieuwsgierigheid te prikkelen. Het doet mij ook kijken naar mijn eigen herinneringen. Kloppen die herinneringen dan wel? Het verhaal als geheel is goed in elkaar gezet, ook al zijn er stukken tussen die ik wel erg ver gezocht en wat ongeloofwaardig vind.

De hoofdstukken wisselen elkaar af tussen heden en verleden. Met de titels weet je precies wanneer het zich afspeelt, namelijk ‘toen’ of op een van de dagen van de week. Er wordt dus niet gesproken van vroeger of een datum gegeven, maar alleen de titel ‘toen’. Wat mij betreft past die ook bij het ontbreken van herinneringen hebben, dan weet je ook niet precies wanneer het heeft plaatsgevonden. De schrijfstijl is eenvoudig en het boek leest makkelijk weg. Het plot zit goed in elkaar en heeft mij verrast. Het einde is deels open, dat geeft Henrik de mogelijkheid om meer boeken te schrijven met David en Florence in de hoofdrol. In zijn dankwoord geeft hij aan dat er nog veel geheimen zijn, dus houd je vast. Ik kijk er in ieder geval naar uit.

Dat nawoord met dankwoord is de moeite van het lezen waard. Het is niet het standaardwoord van dank waarbij iedereen die heeft meegeholpen bij het schrijven van het boek wordt bedankt.

“Ik weet hoe het gaat als er een nieuwe serie verschijnt. Je weet nooit wat je krijgt en er valt zoveel te kiezen op de markt. Maar je hebt juist dit boek gekozen. Dat betekent oneindig veel voor mij, zonder lezers is dit gewoon een bundel geperste houtpulp met zwarte vlekken. Het verhaal over David en Florence is er alleen als jij het tot leven wekt. Dus dank je wel.”

Ja, opnieuw een schrijver om in de gaten te houden. Het verhaal en alle open eindjes spoken nog steeds in mijn hoofd. Daarom geef ik 4 sterren voor dit verhaal en kijk ik uit naar het volgende deel.