Ik kreeg mijn vader niet dood

Voor mij zit er achter deze titel veel emotie. Als je een moeilijke jeugd hebt gehad en je vader heeft daar een grote rol in gespeeld, verwacht je bepaalde emoties. Je hebt bepaalde eigenschappen van je vader geërfd en daarom krijg je je vader niet dood, niet uit je leven. Dat is hier niet het geval. Dit boek is het verslag van haar zoektocht naar het verleden van haar vader en de titel is eigenlijk een administratieve benaming. Voor mij is het een non-fictieboek die opgebouwd is uit een verzameling feiten, de emotie lijkt te ontbreken. In een verhalend non-fictieboek kunnen de rauwe werkelijkheid juist extra emotie oproepen bij de lezer maar zo was dat hier niet.
Dit heeft denk ik ook te maken met de verwachtingen, mijn verwachting was een verhalend non-fictieboek en dat is dit niet. Toch heb ik me niet verveeld met dit boek, het is een boek om in stukjes te lezen en dan is het wel een mooi boek. Het schept een beeld van een vader met een behoorlijk trauma, in de naoorlogse tijd.Het leuke vond ik dat ik veel van dat tijdsbeeld terug vond in het leven van mijn vader en zoals ik hem heb meegemaakt ook al was hij 10 jaar jonger en had hij de oorlog niet zo meegemaakt als de vader in dit boek.
De schrijver wisselt het perspectief van de vader naar de dochter, van heden naar verleden en weer terug. Je leest dagboekfragmenten uit het dagboek die haar vader had nagelaten en haar eigen belevenissen Meestal is het redelijk te volgen, maar soms gaat het wel heel snel: . Zoals hier: "De rechtszaak vanwege de alimentatiekwestie liep ook in 1970 nog door. Ton tekende in maart beroep aan tegen de uitspraak van de rechter. In december 1969 schreef ik in mijn dagboek ....." Aan de andere kant is het ook lastig om alle feiten, dagboekfragmenten en belevenissen te combineren, maar deze opbouw maakt het wel wat rommelig.
Voor mij is het dus nogal dubbel, het is aan de ene kant voor mij een opstapeling van feiten maar ook mooie bespiegelende stukken waarin Lilian de Bruijn zich afvraagt hoe haar vader zou zijn geworden als hij net zo oud was geworden als zijn jeugdvriend Klaas die ze net bezocht heeft. 'zou hij dan ook dat ontroerend tuttige hebben gekregen met van die vaste rituelen? Door dit dubbele geef ik het boek 3 sterren. Ik zou Lilian willen adviseren mocht ze opnieuw een boek willen schrijven het proberen meer verhalend te schrijven want volgens mij wordt het boek daar alleen maar beter van en volgens mij zit dat ook wel in Lillian.