Terrorisme in de zwevende stad Altgarden

Vlinders van Altgarden is een boek uit het fantasy-genre geschreven door iemand met een oerhollandse naam: Sebastiaan Koen. De naam doet nuchter Hollands aan en vanwege een kronkel in mijn hoofd verwacht ik niet dat hij schrijver is van dit genre. Ik ben daarom extra benieuwd naar deze schrijver die, naar eigen zeggen, een talenknobbel heeft en vooral gruwelijke verhalen of fantasy leest.

Het boek vertelt het verhaal van een zwevende stad, Altgarden. Het verhaal begint met een ongeluk in de fabriek waarbij Creston Bronzeck, de hoofdpersoon van het boek, zijn arm verliest. Daarna maakt het verhaal een sprong in de tijd en lezen we dat Creston een rustig leven leidt als uitvinder. Hij is tevreden met zijn leven. Zijn prothese ter vervanging van zijn arm heeft hij zelf ontworpen. Creston woont en werkt op het tweede niveau van Altgarden, de middenmoot. Eronder ligt poverplaza waar de fabriek staat waar Creston zijn arm verloor. Boven de middenmoot ligt Elitarië, waar de elite woont en waar mensen van de andere niveaus geen toegang toe hebben. Altgarden wordt geregeerd door een dictator, de baron. Creston heeft geen herinneringen aan de periode voor zijn ongeluk en aan het ongeluk zelf. Hij krijgt af en toe korte flashbacks die hij niet goed kan plaatsen. Toch is niet iedereen in Altgarden zo tevreden en zeker niet degenen die op Poverplaza wonen. Er is een protestbeweging ontstaan die zich de vlinders van Altgarden noemt. Dan wordt er een moord gepleegd. Rechercheur Archibald Vontutelen onderzoekt de moord en Creston wordt door de baron gedwongen hem daarbij te helpen. Hoe dit afloopt mag je zelf verder gaan ontdekken.

Ik vond het een bijzonder boek omdat het verhaal een stuk bewustwording creëert over de wereld en hoe wij daarmee omgaan. Worden wij gesust en leven wij ons leven zoals het komt of hebben wij ook oog voor de mensen die minder tevreden zijn?
Het genre fantasy zoals het wordt gehanteerdin dit boek, bevalt me goed; er is weinig tovenarij, heksen, trollen of andere enge wezens. De beschrijvingen zijn beeldend. Bijvoorbeeld zoals in dit stukje:

‘Creston keek hem na en stond aan de grond genageld. Hij kon niet plaatsen wat er scherper was: de rand van zijn hoed, zijn onnatuurlijk dunne snorretje of de manier waarop hij sprak’

Ik kan er een plaatje van maken ook al is het onwaarschijnlijk dat wij ooit in een dergelijke zwevende stad zullen wonen.
Ik vond het goed gevonden dat Sebastiaan Koen het vierde rijk beschrijft als opvolger van het derde rijk. Het maakt je extra bewust van de macht van dictators en het oorlogstuig dat ze tot hun beschikking hebben in de huidige wereld.

Het boek is verdeeld in korte hoofdstukken met een cliffhanger aan het einde. Dit maakt dat je snel nog een hoofdstuk wil lezen. Het zit vol met spanning en dat maakt dat het boek moeilijk weg te leggen is. Ik kon me tijdens mijn werk al verheugen op het moment dat ik thuis kwam en verder kon lezen in het boek.

Het boek bevat geen moeilijke zinnen en leest makkelijk weg. Het verhaal heeft weinig terugblikken naar het verleden. In eerste instantie heb je het niet zo door en verdwijn je gewoon in het verhaal. Naar later blijkt is dit bewust zo gedaan en is het onderdeel van de plot. Het is niet storend maar maakt de plot juist sterker. Sommige stukken zijn behoorlijk gruwelijk en ik ben blij dat ik zelf controle heb om die beelden voor me te zien of niet. Ik weet daarom niet of ik, mocht er een serie van dit boek gemaakt worden, ik er naar zou gaan kijken.

Ik kan me voorstellen dat het boek geschikt is voor de doelgroep Young Adult. De gruwelijkheden die in het boek voorkomen maken dat ik wel enigszins twijfel.

Wilma-boekencast