Iets te rommelig

In dit boek beschrijft Joris Luyendijk zijn ervaringen aan de universiteit van Cairo als 23-jarige. Het is fascinerend te zien hoe anders gewone Egyptenaren, misschien wel te generaliseren tot gewone Arabieren, denken over zaken als het huwelijk, seks, man-vrouwverhoudingen, het Westen, christendom en jodendom. En dan is dit nog allemaal opgetekend ver voor 9-11. Luyendijk beschrijft zijn medestudenten met respect en houdt ook zichzelf een spiegel voor.

Maar die fascinatie wordt bij mij getemperd door de structuur van het boek. Die heb ik namelijk niet kunnen ontdekken. Het boek lijkt slechts te bestaan uit snippers dagboekfragmenten zonder clou, zelfs al houd je rekening met het feit dat het grotendeels non-fictie is en slechts het verslag van werkelijke gebeurtenissen zonder echte hoogte- of dieptepunten. De Arabische namen houd ik niet uit elkaar, daarom gaan de personen voor mij niet leven. Ik vind het er nog steeds veel, ondanks de vermelding van Luyendijk in zijn nawoord van 20 jaar later dat hij al heel wat figuren heeft moeten schrappen om het boek leesbaar te houden.

Iets te rommelig dus. Jammer, materie is wel boeiend.