Onze prachtige puinhoop

Recensie van:
Onze prachtige puinhoop
Wat doe je als je de liefde van je leven dreigt te verliezen?
Auteur :
Valerie Vaes
Bron: www.woordenwevers.be
Valerie Vaes (1997) schrijft al heel lang over boeken op diverse platforms en heeft sinds enkele jaren een voorliefde voor het genre feelgood ontwikkeld. Overdag gaat ze als leerkracht met getallen aan de slag, maar 's avonds kruipt ze in haar pen om verhalen te schrijven. Na haar debuut De kunst van gelukkig zijn had ze de smaak van het schrijven te pakken. Onze prachtige puinhoop is haar tweede boek.
Als fervent boekenlezer en boekenblogger voelt Valerie zich in vele genres thuis. Ze kan genieten van een steengoede thriller die de lezer op het puntje van zijn stoel zet, maar dompelt zich net zo graag onder in een wereld vol romantiek en vriendschap in een fijne feelgood. De laatste jaren is vooral de liefde voor feelgood, romance en new adult sterk toegenomen waardoor ze ervoor koos de schrijfuitdaging aan te gaan binnen die verhalen. Zo verscheen in september 2023 De kunst van gelukkig zijn, een emotionele roman over liefde, vriendschap, verlies en rouw, maar vooral het verhaal over een zoektocht naar de betekenis van geluk en gelukkig zijn. Het is zeker een feelgood, al noemt ze het zelf vaker een 'realgood': een feelgood wat betreft de thema's romantiek en vriendschap, maar realistischer dan de standaard romcoms, soms dus ook een beetje pijnlijker. Het boek krijgt prachtige recensies en al snel was duidelijk dat Valerie de smaak te pakken had. Vol goede moed dook ze in een nieuw verhaalidee, dat in oktober 2024 resulteerde in Onze prachtige puinhoop. Ze geeft zelf vol overtuiging toe dat ze heeft gehuild tijdens het schrijven van het verhaal en de reacties van lezers beamen dat Onze prachtige puinhoop een emotionele rollercoaster is. Ondertussen werkt ze verder aan een nieuw verhaalidee voor boek drie, dat het levenslicht zal zien
in oktober 2025.
Haar grote passie voor taal en boeken lijkt niet helemaal te passen bij haar liefde voor getallen en haar beroep als leerkracht wiskunde, maar ze houdt enorm van de afwisseling en geniet zowel van het lesgeven in de klas als van het bedenken en schrijven van verhalen.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van Hamley Books uitgeverij in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij:
Hamley Books uitgeverij
Genre:
Een Nederlandstalig New Adult over liefde, conflict en verlies dat de grenzen opzoekt hoever je voor een relatie kunt gaan ….
Cover en flaptekst:
Een vrouw en een man zijn te zien als silhouet. De man geeft de vrouw een kus op haar hoofd terwijl hij haar vasthoudt. De ene helft van de cover is licht beige en de andere een mooie tint blauw. Symboliek voor het verloop van een liefdesrelatie. Mooi en indrukwekkend.
Een meeslepende en indrukwekkende flaptekst die tot lezen van het verhaal uitnodigt.
Quote:
Proloog
First, you think the worst is a broken heart
What's gonna kill you is the second part
And the third, is when your world splits down the middle
And fourth, you're gonna think that you fixed yourself
Fifth, you see them out with someone else
And the sixth, is when you admit that you may have messed up a little.
Six Degrees of Separation – The Script
Met een krachtige zwaai veeg ik de hoop spullen van het onopgemaakte bed. Ik wil roepen, tieren, brullen en schreeuwen, maar het enige wat ik doe, is luisteren naar het kabaal van alle schoenen, kleding en kledinghangers die met veel lawaai de vloer raken. Terwijl ik me onder de dekens verschuil, baant een enkele traan zich een weg over mijn wang, maar ik heb de energie niet meer hem weg te vegen. Voor elk druppeltje dat ik doe verdwijnen, zullen er misschien weer tientallen andere in de plaats te komen. Op dit moment verbaast het me dat ik nog tranen over heb, maar voor ik daar te lang over kan nadenken, worden mijn gedachten onderbroken door het gezoem van mijn telefoon op het nachtkastje. Het onding laat al enkele dagen om de zoveel tijd weten dat er iemand contact met me zoekt en een snelle blik leert me dat het dit keer niet anders is. Negen gemiste oproepen van mijn moeder, zeventien van mijn beste vriendin Charlotte, gevolgd door vier appjes en een spraakbericht en de talloze meldingen van sociale media.
Ik heb al vier dagen geen enkel telefoontje of berichtje beantwoord. Iedereen begrijpt dat ik tijd nodig heb, dat ik mezelf afzonder om mijn leven weer op de rails te krijgen, maar het zou me niet verbazen als mijn moeder of beste vriendin vandaag aan de voordeur staat.
Het laatste waar ik nu zin in heb, is hun goede raad. ‘Het komt wel goed, geef jezelf wat tijd,’ appte mam me toen ik haar liet weten dat ik er weer alleen voor sta. ‘Een gebroken hart lijkt het ergste wat je in je leven kan meemaken, maar je bent nog zo jong, Laura.’
Iets dat gebroken is, kan je lijmen. Iets dat in duizend scherven op de grond uit elkaar spat, kan je zorgvuldig, stukje per stukje, weer in elkaar puzzelen. Het vraagt heel wat geduld, maar als je echt wil, kan je met een tube secondelijm en precisiewerk elk splintertje weer op zijn plek zetten. Niet dat dat er ook maar enigszins toe doet want ze zeggen altijd dat het onmogelijk is om je hart in stukjes te voelen breken omdat het gewoon niet kan. Je hart kan niet breken.
Al die mensen hebben gelijk: niemand kan je hart breken, maar de gapende leegte die iemand kan achterlaten is duizendmaal erger. Je hebt geen idee waar je moet beginnen om het kille gevoel dat bezit van je neemt tegen te houden voor het jou volledig in zijn macht heeft.
Ik ga rechtop zitten en kijk naar de kledingkast tegenover me tegen de muur van de slaapkamer. Leeg. Alle herinneringen liggen op kleine hoopjes op de vloer, verspreid door de slaapkamer. Alsof ze daar lukraak zijn neergegooid en nooit zijn opgeruimd. Normaal zou Lucas zuchten, alles een voor een oprapen, opvouwen of in de wasmand gooien. Hij ergerde zich dood als ik weer eens in mijn sloddervos-fase zat.
‘Kan je niet gewoon je vuile kleren rechtstreeks in de wasmand gooien? Waarom slingeren die nog twee dagen rond op de vloer van de slaapkamer om dan toch in de was te eindigen?’ zei hij meermaals, terwijl hij met zijn ogen rolde. Ik kon me ergeren aan zijn speeches over opruimen en volwassen worden, maar het zijn die kleine dingen die ik op dit moment mis.
In plaats van op te staan van het bed en alle rommel in een doos te gooien, zit ik daar maar. Ik staar naar alles wat ik ooit zo vanzelfsprekend vond. Naar de laatste restjes van ons en wat we samen hadden. Naar alles wat nooit meer terugkomt.
Mooie teksten:
Voor iedereen die er soms een puinhoop van maakt
Je bent niet alleen
The monsters underneath my bed
Are living in my head
We said, life is a rollercoaster
Hold on
Life is a rollercoaster
But it makes you strong
I wish that I could save you tonight
But you gotta ride the lows to go high
Life is a rollercoaster
Honey, just hold on
Rollercoaster – The Starlings
'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginning
Even when I lose, I'm winning
All of me – John Legend
But now I'll go
Sit on the floor wearing your clothes
All that I know is I don't know
How to be something you miss
I never thought we'd have a last kiss
I never imagined we'd end like this
Your name, forever the name on my lips
Last Kiss – Taylor Swift
En wie weet dat jij in een ander leven
Mij misschien nog kan vergeven
Haat me
Kijk me alsjeblieft niet meer aan
Ik kan het niet aan
Haat me
Haat me – Emma Heesters
So cry tonight
But don't you let go of my hand
You can cry every last tear
I won't leave 'til I understand
Promise me, just hold my hand
Hold my hand – Lady Gaga
Het verhaal:
Laura is tot over haar oren verliefd op Lucas. Tijdens hun eerste date blijkt meteen dat die gevoelens wederzijds zijn. Hun relatie wordt al snel serieus en ze groeien elke dag dichter naar elkaar toe. Samenwonen, hun toekomst uitstippelen, het kan niet snel genoeg gaan.
Toch is hun relatie misschien niet zo sterk als ze al die maanden hadden gedacht. Wanneer ze op haar werk een promotie aanvaardt, moet de liefde die er tussen haar en Lucas altijd is geweest steeds vaker plaatsmaken voor ergernissen en discussies. Hun prachtige roze wolk lijkt sneller te verdwijnen dan ze voor mogelijk had gehouden.
Laura beseft dat ze alles op alles moet zetten om haar relatie met Lucas te redden. Alleen is het daar nu te laat voor.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal wisselt op een krachtige wijze van verleden naar heden en weer terug. Het kristalliseert de innerlijke gevoelens van mensen haarfijn uit.
Eerst moest ik wennen aan de wisselingen in tijd. Deze waren duidelijk aangegeven. Ditzelfde gold voor de diverse personages in dit verhaal. Gelukkig wende dit snel en verloor ik mij volkomen in het liefdesverhaal van Lucas en Laura. De leesbeleving wordt nog indrukwekkender doordat het vanuit de ik-vorm geschreven is. Zo leer je de personages heel goed kennen. Ook de gevoelens en gedachten worden tast en voelbaarder.
Eerst ben je getuige van de start van een suikerzoete, liefdevolle, erotiserende en op een sprookje lijkende liefdesrelatie. Totdat het dagelijks leven ertussen komt. Met verplichtingen aan werk, het gezamenlijke huishouden en wederzijdse verwachtingen en beloften. Persoonlijk vond ik de manier waarop Lucas in de relatie stond op het bezitterige af. Zo alles bepalend en het leek of alles samengedaan moest worden. Ik kreeg vaak bijna geen adem.
Uiteraard werkte Laura veel en verdient dat niet altijd de schoonheidsprijs. Maar ze was ambitieus en gedreven. En misschien waren bepaalde verwachtingen te hooggespannen. Ik vond het knap dat Laura en Lucas continu het gesprek aangingen en niets onbesproken lieten. Daar kan ik eerlijk gezegd zelf nog veel van leren.
Vaak overweldigt de wereld om mij heen me qua gevoelens en prikkels. Dat komt ook doordat ik NAH heb. Mijn man heeft dan voordat ik er woorden aan kan geven al door dat er iets speelt. Op gevoelsniveau is onze relatie krachtiger geworden. Mede door mijn ziek zijn maar ook door trieste levensomstandigheden als het overlijden van ons kind en recentelijk ernstige ongeneeslijke ziekten in onze nabije omgeving. In die situaties houd je elkaar op fysiek en mentaal vlak nog steviger vast. Dan besef je nog meer hoe breekbaar het leven kan zijn. Dan hoop en bid je dat de heftige storm niet tot orkaankracht aanzwelt en alles verpulvert wat je lief is in dit leven.
Ditzelfde proces vond ik intens emotioneel en mooi beschreven in dit boek. Die angst die je tijdens het lezen een brok in de keel bezorgd. Dat beeld van het spijtig schudden van je hoofd als je opkijkt in de ogen van de Eeuwige. Als het tijdelijke plaats moet maken voor het eeuwige. Eigenlijk altijd op een ongewenst moment omdat je nog veel meer voetstappen wilt zetten die de grond onder je voeten markeren en getuigen van je bestaan.
Ook mooi hoe empathie en troost plaatsmaken voor dedain en samenzijn zonder contact. Dat het menselijke en het hart spreken in plaats van status en wat je bereikt hebt in je leven.
Het feit dat liefde altijd blijft leven omdat datgene wat je in je hart bewaard nooit weer kwijtraakt. Valerie Vaes is er opnieuw in geslaagd mij geboeid door te laten lezen, me te doen lachen, me te emotioneren en doet reflecteren met mijn eigen leven.
De plot is mooi gedaan. De epiloog indrukwekkend. Geloofwaardig en uit het leven gegegrepen.
Valerie Vaes hartelijk dank dat ik jouw verhaal mocht lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren:
Een intens, indrukwekkend en diep gelaagd verhaal. Uit het leven gegrepen waardoor het nog meer indruk maakt denk ik.
Ook wordt duidelijk gemaakt dat het in het leven niet gaat om wat je met werken verdiend of wat je bereikt hebt maar dat het gaat hoe je als persoon in het leven staat. Hoe ga je met anderen om? Met respect en empathie of zonder gevoel en slechts zinspelend op eigen gewin?
Valerie Vaes heeft mij van A tot Z geraakt met dit verhaal. Ik beveel dit verhaal bij iedereen aan.