Tenenkrommend en hartverscheurend

Een vader, Maurice, woont met zijn zoontje Brian en twee honden op een bedrijventerrein waar ook nog twee andere mannen wonen. Het is er een zootje. Overal lege flessen, troep en gereedschap. In die zooi komt het lichamelijk en verstandelijk beperkte broertje Lucien tijdelijk te wonen. Hij moet worden opgevangen omdat de instelling waarin hij woont aan het verbouwen is. De vader heeft er eerst niet zoveel zin in, maar dan hoort hij over de vergoeding en dat geld wil hij wel. Als Lucien er eenmaal is. laat hij de zorg over aan de 13-jarige Brian. Brian doet enorm zijn best, maar er gaat ook nog wel eens wat mis. Wel leert hij Lucien weer lopen en ontdekt hij dat Lucien het geweldig vindt om lege flessen in een glascontainer te gooien. Ondertussen droomt Brian van Selma, een 19-jarig meisje dat in dezelfde instelling als Lucien woont. Hij zoekt haar een paar maal op en probeert haar te verleiden tot seksuele handelingen.
Het verhaal wordt verteld door Brian. Het is aandoenlijk hoeveel liefde hij voor zijn broer voelt en hoe hij met zijn ruwe vader omgaat.
Bepaalde scenes zijn echt naar om te lezen; een luier vol poep of pis en dat maar gewoon laten zitten, de drang naar seks met een meisje met het syndroom van Down en een vader die belooft voor Lucien te zorgen maar gewoon weg gaat zodat Brian er weer alleen voor opdraait.