Lezersrecensie
Superspanning door een zachtaardige Vlaming
De Vlaming Toni Coppens werkte voor de VRT als radioproducer en presentator van reisprogramma’s, voordat hij in 2005 begon met zijn eerste thriller. Sindsdien schrijft hij in hoog tempo thrillers waarvoor hij al veel publieksprijzen ontving. Inmiddels is de serie rond Liese Meerhout behoorlijk omvangrijk.
Zestien jaar geleden kreeg Leo Meersman levenslang voor het misbruiken en vermoorden van zes jongens. Echter, hoofdinspecteur Masson is er al die jaren van overtuigd dat het er zeven waren. Hij weet zeker dat ook de vijfjarige Arne een slachtoffer van hem is. Het lichaam van de jongen is echter nooit gevonden. Masson is nog steeds geobsedeerd door de zaak.
Dan vraagt Meersman op zijn sterfbed onverwacht of Masson langskomt. Hij wil hem iets vertellen.
Naast de opgeleefde publiciteit omtrent de massamoordenaar heeft het team van Liese Meerhout ook de moord op bejaarde vrouw te onderzoeken. Een zaak die in het niet valt naast de ontwikkelingen rond Meersman, ook bij de politiemensen zelf.
Hoewel de boeken met de op zichzelf staande politiezaken uitstekend los van elkaar te lezen zijn, is het handiger om ze op volgorde te doen. Dat is vooral vanwege de doorlopende persoonlijke lijn van de personages. Coppers legt bijna niets hiervan uit, daardoor mist men vaak de connectie.
De auteur schrijft zachtaardig, in charmant Vlaams, waarbij menselijkheid en empathie hoogtij vieren en waarmee hij de lezer een gevoel van welbehagen geeft. Hij rekt de spanning enorm op; terwijl men alleen maar reuze benieuwd kan zijn naar wat Meersman te zeggen heeft, gaat Coppens in op allerlei nevenzaken, zodat het bijna onhoudbaar wordt.
Coppers stormt af op een gigantische twist, volledig uit het niets. De ontknoping laat de lezer verbluft achter. De auteur redt eveneens de zaak van de moord op de bejaarde vrouw met een geweldige plot. Voor zowel Liese als Masson overheerst uiteindelijk het gevoel van medemenselijkheid en rechtvaardigheid. Een thema dat Coppers grootgemaakt heeft.
Coppers blijkt wederom een thrillerauteur om rekening mee te houden. Hij houdt de touwtjes voortdurend in handen, maar laat de lezer niets blijken totdat hij uitbarst in een ontknoping die zijn weerga niet kent.
Zestien jaar geleden kreeg Leo Meersman levenslang voor het misbruiken en vermoorden van zes jongens. Echter, hoofdinspecteur Masson is er al die jaren van overtuigd dat het er zeven waren. Hij weet zeker dat ook de vijfjarige Arne een slachtoffer van hem is. Het lichaam van de jongen is echter nooit gevonden. Masson is nog steeds geobsedeerd door de zaak.
Dan vraagt Meersman op zijn sterfbed onverwacht of Masson langskomt. Hij wil hem iets vertellen.
Naast de opgeleefde publiciteit omtrent de massamoordenaar heeft het team van Liese Meerhout ook de moord op bejaarde vrouw te onderzoeken. Een zaak die in het niet valt naast de ontwikkelingen rond Meersman, ook bij de politiemensen zelf.
Hoewel de boeken met de op zichzelf staande politiezaken uitstekend los van elkaar te lezen zijn, is het handiger om ze op volgorde te doen. Dat is vooral vanwege de doorlopende persoonlijke lijn van de personages. Coppers legt bijna niets hiervan uit, daardoor mist men vaak de connectie.
De auteur schrijft zachtaardig, in charmant Vlaams, waarbij menselijkheid en empathie hoogtij vieren en waarmee hij de lezer een gevoel van welbehagen geeft. Hij rekt de spanning enorm op; terwijl men alleen maar reuze benieuwd kan zijn naar wat Meersman te zeggen heeft, gaat Coppens in op allerlei nevenzaken, zodat het bijna onhoudbaar wordt.
Coppers stormt af op een gigantische twist, volledig uit het niets. De ontknoping laat de lezer verbluft achter. De auteur redt eveneens de zaak van de moord op de bejaarde vrouw met een geweldige plot. Voor zowel Liese als Masson overheerst uiteindelijk het gevoel van medemenselijkheid en rechtvaardigheid. Een thema dat Coppers grootgemaakt heeft.
Coppers blijkt wederom een thrillerauteur om rekening mee te houden. Hij houdt de touwtjes voortdurend in handen, maar laat de lezer niets blijken totdat hij uitbarst in een ontknoping die zijn weerga niet kent.
1
Reageer op deze recensie
