Mooi stukje geschiedenis

Eens om de zoveel jaar is er wel eens een bijzonder figuur op de wereld en over een van deze bijzondere mensen, Suster Bertken, schreef Frans Willem Verbaas een bijzonder mooi boek.
Bertha is het onwettig kind van een vooraanstaand priester. Wanneer hij komt te overlijden heeft ze dus geen recht op enige erfenis. De wijze waarop haar vader sterft heeft Bertha zo aangegrepen dat ze voelt dat hij naar het vagevuur moet. Om dat lijden te verzachten wil ze helpen in zijn boetedoening en laat ze zich levend opsluiten in een kluis die aangebouwd wordt aan een kerk. Het verhaal vertelt ons de geschiedenis van de jonge Bertha en haar broer tot aan het overlijden van Suster Bertken.
In een mooi samenspel van het leven van de oude Suster Bertken en haar herinneringen aan haar jeugd, lezen we vooral het verhaal van een sterke en besliste vrouw. Heel bewust en zelfzeker weet ze haar leven in de kluis tot een waardevol leven om te zetten. Ze is steun voor arm en rijk, ieder die aan haar raam komt, wordt gehoord en in haar gebeden betrokken.
Frans Willem Verbaas schrijft het verhaal op een zeer filmische manier. Je ziet de verschillende gebeurtenissen zo voor je, je leeft mee met Suster Bertken, met de mensen aan haar raam, … met alle figuren die door de auteur in het verhaal betrokken worden. Vermits veel delen uit het boek gebaseerd zijn op de echte memories van Suster Bertken schets het verhaal ook een mooi tijdsbeeld van eind vijftiende begin zestiende eeuw. De devotie van het volk, de achterbaksheid van de leiders, zelfs van de priesters en pastoors. Het in eigen hand nemen van de macht om verraders te doen lijden. En de delen die door de auteur werden verzonnen om het verhaal te verfijnen zijn als lezer moeilijk te achterhalen. Enkel omdat de auteur er over spreekt in zijn dankwoord weet je dat enkel stukken berusten op de fantasie van de auteur.