Veelbelovende start van de trilogie

Een boek lezen van Hilde Vandermeeren is nooit een opgave, zij verstaat de kunst om je met woorden heel makkelijk in haar fictieve wereld te trekken. De schrijfstijl is zoals steeds dik in orde, heerlijk om een boek te lezen waar je niet steeds op taal- en of spelfouten beducht hoeft te zijn. En wat zijn de karakters weer goed uitgewerkt! Een Kirsten die schippert tussen werk en privéleven en een Jonás die je met veel plezier een schop onder de kont zou geven. Het verhaal zit goed in elkaar, de overgangen zijn logisch en de ontknoping is verrassend. Heel erg spannend vind ik het boek niet, maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik kan net zo goed genieten van vragen als: Hoe gaat hij/zij reageren? Komt dit ooit nog goed? Brengt hij/zij het er levend vanaf? Welke keuze gaat hij/zij maken? In de laatste twee bladzijden doen Damen en Vandermeeren dat waar ook Lars Kepler zo goed in is: een cliffhanger van jewelste lanceren, waardoor je dat tweede boek in de serie meteen wil lezen. Deze samenwerking tussen Damen en Vandermeeren is meer dan geslaagd, op naar Bodemloos!