Lezersrecensie
Wie zijn verantwoordelijk voor het populisme?
Hoe schrijf je een intrigerende en spannende roman over het populisme en wie verantwoordelijk zijn voor die maatschappelijke ontwikkeling. Dat laat Juli Zeh ons ervaren in "Lege harten".
Op een brug probeert studente bedrijfskunde Britta, de Irakees Babak te weerhouden van een zelfmoordpoging. Deze ontmoeting zet gelijk de toon van hun samenspel. De amorele opzet van hun bedrijfsmodel voor zelfmoordpreventie is een cynische en succesvolle bijwerking van een door algoritmes aangestuurde populistische samenleving. Zo ontstaat een benauwend beeld van de toekomstige maatschappij. Britta en Babak bemiddelen voor kandidaten, die na vele tests volharden in hun aandrang, de mogelijkheid met een aanslag te sterven. Dat alles tegen het decor van het rustige Braunschweig en kinderen van zeven jaar, die enthousiast de game "Colleteral damage" spelen. Onverwacht blijkt een organisatie zich ook op hun terrein te begeven. Er ontstaat een paranoïde sfeer en de auteur weet de spanning te verhogen. De smetvrees van Britta, de emotionele betrokkenheid bij de jonge, mooie en zelfverzekerde kandidate Juliette en haar heftige buikpijn illustreren de groeiende innerlijke onrust over de betekenis van het bedrijf . Haar verdrongen morele besef van de morbide bemiddeling tot zelfdoding komt tot leven. Met de ontknoping geeft de auteur aan waar de verantwoordelijkheid ligt voor de "lege harten" in de samenleving. Kortom, een spannende, met scherpe pen geschreven maatschappijkritische roman.
Op een brug probeert studente bedrijfskunde Britta, de Irakees Babak te weerhouden van een zelfmoordpoging. Deze ontmoeting zet gelijk de toon van hun samenspel. De amorele opzet van hun bedrijfsmodel voor zelfmoordpreventie is een cynische en succesvolle bijwerking van een door algoritmes aangestuurde populistische samenleving. Zo ontstaat een benauwend beeld van de toekomstige maatschappij. Britta en Babak bemiddelen voor kandidaten, die na vele tests volharden in hun aandrang, de mogelijkheid met een aanslag te sterven. Dat alles tegen het decor van het rustige Braunschweig en kinderen van zeven jaar, die enthousiast de game "Colleteral damage" spelen. Onverwacht blijkt een organisatie zich ook op hun terrein te begeven. Er ontstaat een paranoïde sfeer en de auteur weet de spanning te verhogen. De smetvrees van Britta, de emotionele betrokkenheid bij de jonge, mooie en zelfverzekerde kandidate Juliette en haar heftige buikpijn illustreren de groeiende innerlijke onrust over de betekenis van het bedrijf . Haar verdrongen morele besef van de morbide bemiddeling tot zelfdoding komt tot leven. Met de ontknoping geeft de auteur aan waar de verantwoordelijkheid ligt voor de "lege harten" in de samenleving. Kortom, een spannende, met scherpe pen geschreven maatschappijkritische roman.
3
Reageer op deze recensie