Gewoon goed

​De Buitenjongen is gewoon een heel mooi (vakantie)boek dat je nog het best (hoe kan het ook anders) in de bergen leest. Het hoofdpersonage, een auteur van in de dertig, beseft dat hij nog niet zo bijster veel van zijn plannen heeft gerealiseerd. Hij wil de stad (Milaan) ontvluchten en keert terug naar het landschap van zijn jeugd: de bergen. Hij huurt een alpenhut op 2000 meter hoogte en in de traditie van Thoreau (Walden) wil hij al schrijvend zijn kernwaarden terugvinden. Cognetti slaagt er in om dezelfde snaar van Thoreaus Waldente raken en dit tilt het boek op een hoger niveau. Tot schrijven zelf komt het hoofdpersonage niet echt toe, maar hij vindt er, via de bergbewoners, de fauna en flora in de Alpen, wel zichzelf terug. Een heilzame retraite voor de schrijver én voor de lezer. Mooi is ook dat Cognetti achterin het boek de lievelingsboeken van het hoofdpersonage meegeeft (waaronder Walden(Thoreau), Zes maanden in de Siberische wouden(Tesson), De wildernis in(Krakauer) …
Gewoon lezen, al dan niet in de bergen.