Slordig, saai en niet spannend

Is het slordigheid, onkunde, of een knieval naar een bepaald lezersniveauoh? Het taalgebruik in dit boek kan een redacteur gebruiken.
Een zin als illustratie hiervan:
"Rechts van de muur had iemand met bloed het woord PUTE op de muur gesmeerd."
Een ander voorbeeld: de MSC Splendida wordt een keer MSC Splendide genoemd. En een logische fout: het is ongeloofwaardig dat iemand die slechts in de huishouding werkt aan boord van die schuit internet gebruikt, want dat is peperduur.

Het simpele taalgebruik (ja, leest vlot, als in "je kan het ook diagonaal lezen zonder iets te missen", blijft ook niet echt hangen als indrukwekkend of zo) is zo vlak en kortaf dat er geen sfeer wordt opgeroepen. Volgens de tekst speelt het boek zich af in Zuid-Frankrijk, maar dat voel je nergens. Op de zelfde manier blijven de personages stereotyp en cliché. Hoofdpersoon Lotte is zelf zo oppervlakkig dat haar motivatie ongeloofwaardig is: eerst haat ze haar vader omdat hij overspel heeft gepleegd en vanwege zijn rol bij de dood van haar moeder, maar omdat hij uiteindelijk politiek aan de goede kant staat, haar ze hem niet meer. Of zo.
Er wordt veel Frans gebruikt, en wat uitdrukkingen die minder gebruikelijk zijn en me daardoor uit het verhaal halen. Wijnvelden vs wijngaarden, de kassa opmaken vs de kas opmaken. Dan loopt het ineens stukken minder lekker.

Het verhaal gaat over een meervoudige moord waar iemand valselijk van wordt beschuldigd. Uiteindelijk blijkt er een zeer machtige organisatie achter te zitten, maar wanneer het boek tot een einde moet komen is het een amateuristische bende van slechts enkele individuen die steken laat vallen, want anders hadden alle hoofdpersonen natuurlijk gewoon moeten sterven. Ook komen we het motief van de organisatie niet echt te weten, de gegeven reden is onvoldoende om jarenlang iemand als Boshuizen in dienst te hebben.
Veel details van de moorden worden niet uitgewerkt (waarom iets zo is gegaan) en aan het echte onderzoek wordt weinig aandacht besteed. Het moordonderzoek, de opzet van de moorden, het is allemaal een zwarte doos als achtergrond waartegen zich deze soap afspeelt. Dat maakt het allemaal ongeloofwaardig en dat haalt de spanning uit het verhaal. Dat wordt nog versterkt doordat de plot wordt gedreven door toeval en domme acties, plus veel naïviteit van de personages. Daarnaast nog heel veel woorden vuilgemaakt aan de gevoelens van de inspecteur Fillon dat hij denkt iets over het hoofd te zien en het eindeloze gezemel over het autisme van het broertje.
Bij dat laatste is het irritant dat ergens wordt gezegd dat het broertje de verstandelijke vermogens van een achtjarige heeft, maar nog spreekt als een tweejarige (in drie talen), en de zus ook op peuterniveau met hem praat.