Koken voor je familie is liefde

De culinair journalist Jacky Durand waagt zich aan zijn eerste roman met De recepten van mijn vader, in Nederland uitgegeven bij Cargo, een imprint van Bezige Bij.

Dat culinaire is onmiskenbaar aanwezig in dit kleine, dunne boekje van iets over 200 pagina’s, de lekkerste gerechten gaan aan de watertandende lezer in een ware overvloed voorbij.

Een welgemeende waarschuwing: bent u aan het lijnen, dan brengt dit werkje u ernstig in de verleiding om al die magere, gezonde en brave gerechten te vergeten en verleidt het u om u te onderdompelen in een ware orgie van room, champagne, grote stukken rundvlees, stoofpotten, crêpes met karamelsaus, chocolademousse, volvette kazen en gezouten roomboter, dat alles geflankeerd door de overweldigende geur van versgebakken brood. En brioche! Niet te vergeten, de goddelijke brioche!

Maar De recepten van mijn vader is meer dan alleen een verzameling van de lekkerste gerechten. Het is een aangrijpend en elegant verhaal over familie, liefde, verwachtingen waarmee de ouders terecht of onterecht hun kinderen opzadelen, teleurstellingen maar vooral over dingen van waarde die blijven.

Henri, eigenaar van de bistro 'Le Relais Fleuri' is een begenadigde kok die kookt vanuit zijn hart en vrijwel intuïtief. Ondanks dat koken een van zijn grootste liefdes en een ware passie is, wil hij niet dat zijn zoon Julien hem opvolgt en ook chef-kok wordt, hij ziet zijn zoon liever studeren. Henri komt na een kort ziekbed te overlijden en Julien ziet zich opeens gesteld voor moeilijke keuzes en een aantal familiegeheimen. Een van de belangrijkste geheimen is het raadselachtig verdwijnen van het notitieboek van Henri, een zeer belangrijk notitieboek waarin zijn beste recepten staan opgetekend. Julien doet alle moeite om het verdwenen notitieboek te vinden, want naast het willen voortzetten van zijn vaders kookkunst heeft hij ook de overtuiging dat het boekje een sleutel bevat om een aantal ingrijpende gebeurtenissen in zijn leven te begrijpen. Zo is zijn moeder heel onverwachts uit zijn leven verdwenen. Waarom heeft zij Henri verlaten? En hoe heeft zij haar enige zoon zo makkelijk en zonder verklaring kunnen achterlaten?

Het verhaal wordt verteld door Julien, met vele flashbacks en mooie herinneringen. De taal is ingetogen en mooi, de personages aangrijpend en echt, de lezer voelt zich betrokken bij de personages en leeft echt mee met de gebeurtenissen. Vooral de stugge, beschadigde en weinig toegankelijke personage van de vader Henri zal iedereen lang na het lezen bijblijven. Julien, die het plotselinge vertrek van zijn moeder nooit heeft kunnen verwerken, leert tijdens zijn zoektocht naar het verdwenen receptenboekje zijn vader via diens verleden steeds beter kennen en ontrafelt uiteindelijk het familiegeheim.

Het boek eindigt met een prachtig citaat van Georges Simenon, de literaire vader van inspecteur Maigret: 'Goed eten is herinneren'. En Henri voegt er aan toe: 'Koken is gul zijn'. Zijn er ooit meer prachtige uitspraken gedaan over het eten? En na het lezen van De recepten van mijn vader kunnen we toevoegen: 'En koken voor je familie is liefde'.