Historische jeugdroman over 5 Nederlanders die in 1722 achterblijven op een eiland in de Stille Zuidzee

Ik kocht dit boek met een boekenbon die ik kreeg van een collega. Dankjewel, Mariska!
Het boek begint in 1722. Roemer, een jongen van een jaar of vijftien, is samen met zijn broer Pieter matroos op één van de schepen van Jacob Roggeveen. Ze zijn op zoek naar het Zuidland, waarvan wordt gezegd dat er goud is. Midden op de Stille Zuidzee leeft de bemanning in erbarmelijke omstandigheden. Zo heerst er scheurbuik, het eten is bedorven en ze worden afgebeuld. Als tijdens een storm één van de schepen vergaat besluit Roemer om weg te lopen. Met vier anderen belandt hij op het koraaleiland Takapoto, tegenwoordig onderdeel van de King George eilanden.
Het eiland is niet onbewoond en om te overleven moeten ze vrede sluiten met de lokale bevolking. Dit gaat met vallen en opstaan. Er blijken grote cultuurverschillen te zijn, dievoor misverstanden zorgen. Roemer sluit vriendschap met Nu’i, een meisje van zijn leeftijd. Zij leert hem alles over haar cultuur en taal en over het eiland. Van haar leert hij dat de haaien die om het eiland cirkelen minder gevaarlijk zijn dan een ander gevaar dat hen bedreigd.
Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel vertelt over de scheepsreis. Dat gedeelte lijkt veel op andere (jeugd)boeken daarover. De andere delen vertellen over hoe de vijf Nederlanders op het Polynesische eiland proberen te integreren en overleven. De auteur heeft duidelijk onderzoek gedaan, wat achterin het boek ook wordt vermeld, en schrijft met veel kennis en respect over het eiland Takapoto en haar bewoners.
Meest van de tijd volgen we Roemer, maar sommige gedeeltes zijn vanuit Nu’i geschreven. Op die manier lees je hoe de lokale bevolking de komst van de witte vreemdelingen ervaart. Dit op feiten gebaseerde verhaal krijgt hierdoor twee kanten.
Het boek eindigt met een epiloog, waarin wordt verteld hoe het verder is gegaan. Dit vond ik zelf een leuke toevoeging, omdat je als lezer echt nieuwsgierig achterblijft. Die nieuwsgierigheid wordt door de epiloog enigszins bevredigd.
Dit boek is een jeugdboek, wat ook blijkt uit de woordenlijst die achterin is opgenomen. Daar staan niet alleen lokale woorden in, maar ook woorden die de meeste volwassenen waarschijnlijk wel zullen kennen. Tegelijkertijd is dit boek niet voor tere kinderzieltjes. Gruwelijkheden worden gewoon beschreven. Zo is er bijvoorbeeld een scene waarin iemand door de haaien wordt verslonden.
Achterin het boek is een verantwoording opgenomen. Hierin wordt verteld over de historische feiten waarop dit boek is gebaseerd.
De titel slaat op de vele haaien die rond eiland Takapoto leven. Het is een benaming die de Nederlanders aan het eiland gegeven zouden kunnen hebben. Op de cover, die vooral donkere blauwgroene tinten bevat, vaart een schip uit de achttiende eeuw richting een tropisch eiland. Op de voorgrond zie je haaienvinnen. Er hangt een donkere, dreigende lucht. Het is duidelijk dat er storm op komst is. Een storm die niet alleen letterlijk uitbreekt, maar ook figuurlijk. Het leven van hoofdpersoon Roemer zal voorgoed veranderen, net als het leven van de eilandbewoners.