Fictie vermengd met werkelijkheid

Haïti, luttele tijd voor de verwoestende aardbeving die het land trof op 12 januari 2010 en meer dan 280.000 levens eiste.
Een land waard de barrière tussen rijke blanken en de arme inheemse bevolking hoger is dan de omheiningen waar de rijken zich achter verschansen.
Waar godsdienst, geloof en bijgeloof bepalend zijn voor leven, maar ook voor de dood.

"Volgens de overlevering was tachtig procent van de Haïtianen katholiek en honderd procent aanhanger van voodoo."

Op enkele weken tijd worden er in een chique wijk van Port- au- Prince rijke blanke echtparen op vreselijke wijze vermoord. De manier waarop ze na hun dood geëtaleerd worden, lijkt te wijzen naar rituele afslachtingen. In een land waar voodoo een officiële godsdienst is, worden de moorden al gauw onder de noemer 'kwade voodoo' geclassificeerd.

Inspecteur Simon Bélage, die van alle geloof en bijgeloof is afgestapt, wil deze theorie niet aanvaarden en is er van overtuigd dat er heel andere zaken spelen. Zijn land wordt immers geteisterd door corruptie en kinderhandel is er een kwalijke maar winstgevende zaak voor ronselaars die rijke, blanke koppels in hun kinderwens tegemoetkomen.

" Haïti is de voeder van zijn eigen schaamte. Het land is als een hoer die verwekt, afstand doet en vervolgens haar eigen toekomst doorverkoopt."

Als Bélange samen met zijn assistent Manus en dochter Rachelle in het verleden duikt, ontdekt hij een connectie met het al lang gesloten weeshuis met de sinistere naam 'Het Gelukkige Graf'. Het imposante gebouw, dat zo veel luxe uitstraalt in tegenstelling tot de omringende armtierige woningen, blijkt een donker, weerzinwekkend verleden te herbergen.

"Terwijl alles om ons heen dor, desolaat en armoedig was, verhief Het Gelukkige Graf zich in al zijn statigheid, als een stralende oude dame die alle beproevingen van het leven heeft overwonnen."

De cover geeft al direct de sfeer van het boek weer. Het grote huis tegen een achtergrond van dreigende, donkere wolken laat er geen twijfel over bestaan dat de lezer een spannend, beklijvend verhaal mag verwachten.
Een verwachting die volledig wordt ingelost. Door de filmische schrijfstijl van de auteur en het realistisch neergeschreven verhaal reis je als het ware mee naar Haïti en zijn verscheurde demografische landschap.

Het boek is een afwisseling van fictie en non- fictie, ook zonder kennis van de geschiedenis van het land gemakkelijk van elkaar te onderscheiden, terwijl ze aan de andere kant subliem met elkaar verweven zijn.

Wat begint als een thriller ontpopt zich in een beklijvend verhaal waar de corruptie, criminaliteit en omkoping, die welig tieren in het land, aan de kaak gesteld worden.
De personages zijn op dermate wijze tot leven gebracht dat je tijdens het lezen vergeet dat ze fictie zijn.

Dat Loubry kan schrijven is een niet te ontkennen feit. Hij schrijft beeldend met mooie zinnen en aangenaam korte hoofdstukken.
Oorverdovend was zijn eerste boek dat in Nederlandse vertaling kwam. Met Verdoemd wordt hij een gevestigde waarde waar we hopelijk meer van mogen te lezen krijgen.

Ik mocht Verdoemd lezen met dank aan Thrillzone en uitgeverij Boekerij.