Beklijvend verhaal

De cover van het boek: 3 glanzende gele tulpen waarvan er één is afgeknakt. De afgeknakte bloem, tussen de twee perfecte, zou symbool kunnen staan voor het hoofdpersonage Sophie.
Met Stille wateren hebben de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke een bijzonder sterke psychologische thriller geschreven.

Sophie woont als 29 jarige terug onder het dak van haar ouders die haar in een figuurlijke dwangbuis gevangen houden. Bij iedere stap controleren ze haar en ze behandelen haar alsof ze onbekwaam is om zelf ook maar de simpelste beslissing te nemen.
De stelling op de cover: "Sophie heeft iets vreselijk gedaan. Of niet?" geeft al een deel van de essentie weg. In kort hoofdstukken die afwisselend verleden en heden verslaan, maken we kennis met de wereld van Sophie. Reeds als kind teruggetrokken en getroebleerd heeft ze grote moeite om vriendschappen te sluiten en contacten te leggen.
Als jong volwassene is ze uitgegroeid tot een labiele, psychotische jonge vrouw die geluiden hoort in haar hoofd.
Als kind al werd ze voortdurend door haar ouders ingeprent dat haar broer Oscar de betere was en zij de mislukkeling, de teleurstelling.
Als ze in Amsterdam gaat studeren hoopt ze op een nieuw, eigen leven. Even lijkt dat ook nog te lukken, maar algauw blijkt dat ze niet kan aanpassen en dat ze een absoluut buitenbeentje blijft. De vriendenkring van haar flamboyante flatgenote Annet is al helemaal niet gesteld op het schuwe "spook".
De afwijzing dwingt haar in afzondering en haar psychoses manifesteren zich in alle hevigheid. Haar studie loopt vast en het gaat van kwaad naar erger met haar geestelijke gezondheid. De krekels, een trauma uit haar vroege jeugd, tsjirpen steeds luider in haar hoofd. Een ondraaglijk, gekmakend geluid.
"Ze verdwaalt in het bos dat tussen haar en de einder ligt, het donkere woud van leegte en niet weten hoe verder."
Als ze op een morgen haar flatgenote dood aantreft, twijfelt ze er dan ook niet aan dat zij de dader is.
Hoewel ze zich niets van de feiten kan herinneren, bekent ze spontaan de moord en er is niemand die haar bekentenis in twijfel trekt.
Na jaren van straf en schuldgevoel laat Sophie zich door haar jeugdvriendin Isa overtuigen om voorzichtig op zoek te gaan naar wat er toen écht gebeurd is. Daardoor begint ze te twijfelen aan haar schuld. "Als ik het niet gedaan heb, zit ik voor niets in deze gevangenis."
Is Sophie werkelijk schuldig? Of niet? Speelt iemand een wreed manipulatief spel met deze kwetsbare jonge vrouw? Of Niet?

De schrijfsters zijn er bijzonder goed in geslaagd om Sophie onder je huid te laten kruipen. Wat zij voelt, voelt de lezer. Het is onmogelijk om geen medelijden met haar te hebben. Wat ze ook gedaan mag hebben, of niet, de opgelegde straf die door haar ouders doorgedreven wordt uitgevoerd is buiten proportie.

Sommige personages zijn iets te weinig uitgediept omdat de meeste aandacht aan Sophie is besteed.

Wie zich dieper in het verhaal ingraaft, merkt dat er behalve psychische problemen nog heel wat andere thema's aan de orde komen. Het accent van Stille wateren ligt dan ook niet zozeer op het thriller aspect, maar ook op het psychologische.

Het boek is beklijvend en moeilijk weg te leggen. Een bordje: "Niet storen" aan de deur is dan ook een goed idee.