Lezersrecensie
Aan een verleden als spionne valt niet te ontsnappen
Tess Gerristsen (1953) had oorspronkelijk geen carrière als bestsellerschrijfster in gedachten toen ze haar medische studies aan de universiteit van Californië afmaakte.
Tijdens haar zwangerschapsverlof begon ze te schrijven wat in 1987 resulteerde in haar debuut ‘Call after midnight’.
Sinds die tijd is ze niet meer gestopt en in een tijdspanne van 36 jaar schreef ze zo’n 31 spannende boeken.
Bestsellers die ondertussen in 40 talen vertaald zijn met een verkoop van 40 miljoen exemplaren wereldwijd.
Haar serie rond detectiveduo Jane Rizzoli en pathologe Maura Isles zijn ongetwijfeld de bekendste, mede door de verfilming van de serie.
De spionne (Spy coast) is de eerste van een nieuwe serie met Maggie Bird en de Martini Club in de hoofdrol.
Naast schrijfster is Gerritsen samen met haar zoon Josh tegenwoordig ook filmmaakster.
Maggie Bird is een ex-spionne voor de CIA die 16 jaar geleden de organisatie verlaten heeft na een mislukte missie. Na jaren van rondzwerven in een poging haar mislukking achter zich te kunnen laten, heeft ze zich eindelijk gesetteld in een klein plaatsje aan de kust van Maine waar ze op haar kippenboerderij de gegeerde rust hoopt te vinden.
Tot op een dag een onbekende vrouw haar thuis opwacht met het verzoek om op zoek te gaan naar een verdwenen ex collega.
Maggie is niet van plan om aan dit verzoek te voldoen, maar als de vrouw even later dood op haar oprit ligt, beseft Maggie dat ze zelf ook niet meer veilig is voor het verleden.
Door deze gebeurtenis is de geest uit de fles en bevindt Maggie zich weer ongewild midden in de actie.
“Het lijkt wel of ik altijd naar de duisternis staar, op zoek naar vijanden die te dichtbij zijn gekomen”.
Met de hulp van de Martini Club waarvan alle 5 de leden gepensioneerde CIA spionnen zijn en beschikken over 5 mensenlevens aan ervaring, moet Maggie terug reizen naar het verleden om zichzelf en wie haar dierbaar zijn te beschermen.
Hierbij moet vermeld dat de leden van de Martini Club en vooral jonge, ambitieuze detective Jo Thibodeau een wat prominentere rol hadden mogen toebedeeld worden.
“Jonge mensen denken dat ze alles al weten, maar wij hebben jaren aan levenservaring. Onderschat ons niet.”
De persoon Maggie wordt in de “ik” vorm beschreven en door middel van flash backs worden we meegevoerd naar het verleden van Maggie’s leven als spionne. Een leven waarin niemand te vertrouwen is. Een leven lang over haar schouder kijken en waarin zelfs liefde gevaarlijk kan zijn.
De terugblik op haar leven bevat een gevoel van nostalgie en weemoed. Een leven en wat het had kunnen zijn, maar nooit gerealiseerd is.
“Ik ben weer dolende, een zwerver, een dakloze, net zoals de jaren na Malta.”
De hoofdstukken zijn kort en in een vlotte eenvoudige taal geschreven. Het verhaal is zodanig opgebouwd dat je als lezer bladzijde na bladzijde blijft omslaan. De spanning die de eerste pagina’s beloven, wordt helaas doorheen het verhaal niet helemaal ingelost. Het verhaal uit het verleden kan wat langdradig aanvoelen, maar is uiteraard noodzakelijk om Maggie en haar leven als spionne beter te doorgronden. De personages hadden meer uitdieping kunnen gebruiken, maar dit eerste deel is duidelijk bedoeld als kennismaking met Maggie.
De vlotte pen van de schrijfster zorgt voor gevatte dialogen, een dosis humor en wendingen die van dit boek een goed begin van een nieuwe serie maken.
De spanning komt misschien iets te laat op gang en is net niet zinderend genoeg om van dit boek een echte thriller te maken, maar levert toch een onverwachte plotwending. Dit is een boek waar zelfs niet al te ervaren lezers heel veel plezier kunnen aan beleven en dat doet uitkijken naar een tweede deel.
Tijdens haar zwangerschapsverlof begon ze te schrijven wat in 1987 resulteerde in haar debuut ‘Call after midnight’.
Sinds die tijd is ze niet meer gestopt en in een tijdspanne van 36 jaar schreef ze zo’n 31 spannende boeken.
Bestsellers die ondertussen in 40 talen vertaald zijn met een verkoop van 40 miljoen exemplaren wereldwijd.
Haar serie rond detectiveduo Jane Rizzoli en pathologe Maura Isles zijn ongetwijfeld de bekendste, mede door de verfilming van de serie.
De spionne (Spy coast) is de eerste van een nieuwe serie met Maggie Bird en de Martini Club in de hoofdrol.
Naast schrijfster is Gerritsen samen met haar zoon Josh tegenwoordig ook filmmaakster.
Maggie Bird is een ex-spionne voor de CIA die 16 jaar geleden de organisatie verlaten heeft na een mislukte missie. Na jaren van rondzwerven in een poging haar mislukking achter zich te kunnen laten, heeft ze zich eindelijk gesetteld in een klein plaatsje aan de kust van Maine waar ze op haar kippenboerderij de gegeerde rust hoopt te vinden.
Tot op een dag een onbekende vrouw haar thuis opwacht met het verzoek om op zoek te gaan naar een verdwenen ex collega.
Maggie is niet van plan om aan dit verzoek te voldoen, maar als de vrouw even later dood op haar oprit ligt, beseft Maggie dat ze zelf ook niet meer veilig is voor het verleden.
Door deze gebeurtenis is de geest uit de fles en bevindt Maggie zich weer ongewild midden in de actie.
“Het lijkt wel of ik altijd naar de duisternis staar, op zoek naar vijanden die te dichtbij zijn gekomen”.
Met de hulp van de Martini Club waarvan alle 5 de leden gepensioneerde CIA spionnen zijn en beschikken over 5 mensenlevens aan ervaring, moet Maggie terug reizen naar het verleden om zichzelf en wie haar dierbaar zijn te beschermen.
Hierbij moet vermeld dat de leden van de Martini Club en vooral jonge, ambitieuze detective Jo Thibodeau een wat prominentere rol hadden mogen toebedeeld worden.
“Jonge mensen denken dat ze alles al weten, maar wij hebben jaren aan levenservaring. Onderschat ons niet.”
De persoon Maggie wordt in de “ik” vorm beschreven en door middel van flash backs worden we meegevoerd naar het verleden van Maggie’s leven als spionne. Een leven waarin niemand te vertrouwen is. Een leven lang over haar schouder kijken en waarin zelfs liefde gevaarlijk kan zijn.
De terugblik op haar leven bevat een gevoel van nostalgie en weemoed. Een leven en wat het had kunnen zijn, maar nooit gerealiseerd is.
“Ik ben weer dolende, een zwerver, een dakloze, net zoals de jaren na Malta.”
De hoofdstukken zijn kort en in een vlotte eenvoudige taal geschreven. Het verhaal is zodanig opgebouwd dat je als lezer bladzijde na bladzijde blijft omslaan. De spanning die de eerste pagina’s beloven, wordt helaas doorheen het verhaal niet helemaal ingelost. Het verhaal uit het verleden kan wat langdradig aanvoelen, maar is uiteraard noodzakelijk om Maggie en haar leven als spionne beter te doorgronden. De personages hadden meer uitdieping kunnen gebruiken, maar dit eerste deel is duidelijk bedoeld als kennismaking met Maggie.
De vlotte pen van de schrijfster zorgt voor gevatte dialogen, een dosis humor en wendingen die van dit boek een goed begin van een nieuwe serie maken.
De spanning komt misschien iets te laat op gang en is net niet zinderend genoeg om van dit boek een echte thriller te maken, maar levert toch een onverwachte plotwending. Dit is een boek waar zelfs niet al te ervaren lezers heel veel plezier kunnen aan beleven en dat doet uitkijken naar een tweede deel.
4
4
Reageer op deze recensie