Een familieroman met thema's die aan het denken zetten

"Ze laat zich op haar knieën vallen en wrijft met haar voorhoofd tegen de ruwe bast, en weer, en nog eens, wat ze wil die pijn binnen in haar met pijn bestrijden- ze wil haar huid openhalen. Ze schuurt met haar voorhoofd tegen de knoestige, ruwe oeroude stam, legt haar handen tegen de wortels en schuurt daar ook tegenaan, en ze maakt een geluid, een diep, dierlijk geluid”

Na het overlijden van Philip Brooke, is de familie bij elkaar gekomen in het achtiende-eeuwse landhuis voor de begrafenis. Naast zijn weduwe, Grace, wonen ook zijn oudste dochter Frannie met haar dochter Rowan op het landgoed. Frannie is jaren geleden teruggekomen naar het landgoed en is samen met haar vader een ambitieus project gestart “Albion”, waarbij ze het land wil teruggeven aan de natuur.

Zoon Milo wil op het landgoed een speciale kliniek opzetten voor de elite, wat niet rijmt met de ideeën van Frannie. De jongste dochter Isa komt terug naar het landgoed om persoonlijke redenen.

Zowel Grace als de kinderen zijn beschadigd. Philip was getekend door zijn jeugd, en dat werkte door in zijn gezin. Jarenlang verbleef hij in het buitenland bij zijn minnares en liet zijn vrouw en kinderen achter op het landgoed. Zijn zoon stuurde hij volgens de traditie naar een strenge kostschool wat hem getekend heeft.

De dochter van Philips minnares, Clara komt ook naar het landgoed om afscheid te nemen, maar vooral ook in verband met haar promotieonderzoek. Zij wil iets delen met de familie van Philip over het verleden. Een verleden wat niet genegeerd kan worden. Wat zijn de consequenties hiervan voor de toekomst van het landgoed?

“De Erfgenamen” (oorspronkelijke titel: Albion) speelt zich af in slechts vijf dagen, maar door de vele herinneringen die door de verschillende personages vanuit wisselend perspectief beschreven worden, komt de lezer steeds meer te weten over de individuele personages, hun kijk op het verleden, hun unieke verhaal en hun eigen pijn.
De verschillende emoties die spelen in de onderlinge verhoudingen zijn voelbaar.
Rowan, de dochter van Frannie speelt ook een belangrijke rol, haar wijsheid en kinderlijke onschuld zijn prachtig beschreven.

De natuur neemt een belangrijke plaats in, in het verhaal. De lezer wordt hierin meegenomen door middel van beeldende, soms poëtische beschrijvingen van de schoonheid, kracht en complexiteit van de natuur waardoor je het gevoel krijgt zelf over het landgoed te dwalen.

De auteur neemt de lezer mee in een verhaal over een disfunctioneel gezin, echter het blijft niet bij een familieverhaal. Het is een verhaal met thema's als nalatenschap (wat laten we achter), maar ook een verhaal over schuldgevoelens, verlies, sociale klasse, klimaatverandering, kolonialisme en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Deze grote thema's zijn verweven in het verhaal waardoor het tot nadenken zet, soms schuurt maar niet te beladen wordt.

Aan het einde blijkt dat niet alles wordt opgelost, maar dat laat de lezer wel hoop houden.

Wat ik een minpuntje vond aan dit boek was het regelmatig grove taalgebruik.

Ik wil Uitgeverij Amboanthos en Het Boekencafe hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar.