Lezersrecensie
De schaduwvrouw
Wat als je na het middagdutje van je baby zijn kamertje binnenkomt en het bedje leeg aantreft? Precies dat overkomt de 37-jarige Sascha. Haar zoontje Olivier van één jaar oud is spoorloos verdwenen, het raam van de kamer staat open. Volledig in paniek doorzoekt Sascha zijn kamer en belt haar man Victor van den Velden, een opkomend politicus met uitgesproken extreemrechtse standpunten. Niet veel later staat de politie op de stoep. Al snel rijst het vermoeden dat de jongen ontvoerd is, mogelijk door iemand die eerder doodsbedreigingen aan het gezin uitte. Maar wanneer het onderzoek lijkt vast te lopen, besluit Sascha – voormalig journaliste – zelf op zoek te gaan naar de waarheid.
De schaduwvrouw is de tweede thriller van de Nederlandse journaliste Anna van den Breemer, en voor mij de eerste kennismaking met haar werk. Het uitgangspunt – de verdwijning van een kind – is een van de grootste nachtmerries voor elke ouder. Ik was dan ook benieuwd hoe de schrijfster deze heftige gebeurtenis op papier zou brengen. Zou het realistisch aanvoelen? Zou ze de emoties van de ouders overtuigend kunnen overbrengen?
Wat mij betreft slaagt ze daarin. Vanaf de eerste pagina’s is de paniek van Sascha voelbaar. Je wordt als lezer meteen haar wereld ingezogen: een wereld van radeloosheid, angst en later ook vastberadenheid om haar kind terug te vinden. Die emotionele ontwikkeling is geloofwaardig opgebouwd. Toch bleef er bij mij één element wringen: Sascha’s houding tegenover haar zesjarige zoon Louis. Tijdens de verdwijning van Olivier lijkt hij nauwelijks nog een rol te spelen in haar leven. Mogelijk was dit een bewuste keuze van de auteur, om te tonen hoe alles en iedereen naar de achtergrond verdwijnt wanneer je volledig in beslag genomen wordt door angst en verdriet. Maar het viel me op.
Het verhaal wordt enkel verteld vanuit het oogpunt van Sascha, waardoor de nadruk ligt op haar belevingswereld. We leren haar kennen als een intelligente vrouw die haar ambities (tijdelijk) op pauze heeft gezet om zich volledig te wijden aan het moederschap. Vrij snel kom je als lezer te weten dat er een bepaalde voorgeschiedenis is. Vooral haar man en dominante schoonmoeder verwijzen regelmatig naar een ingrijpend voorval uit het verleden. Ze behandelen haar betuttelend, wat maakt dat je als lezer begint te twijfelen aan Sascha’s betrouwbaarheid. Wat is er écht gebeurd? En is alles wel zoals het lijkt?
Anna Van den Breemer verweeft op slimme wijze thema’s als macht, media en perceptie in haar verhaal. Ze laat zien hoe de media beeldvorming kunnen manipuleren, en hoe snel een onschuldig persoon publiekelijk veroordeeld kan worden. De vraag wat je nog kunt geloven in een wereld vol (politieke) belangen en sensatiezucht, speelt voortdurend op de achtergrond mee.
De schaduwvrouw is een beklemmende, psychologisch geladen thriller waarin niets is wat het lijkt. De emoties zijn raak beschreven, het tempo zit goed, en de spanningsopbouw houdt je als lezer geboeid tot de laatste bladzijde. Anna van den Breemer slaagt erin een verhaal te vertellen dat niet alleen spannend is, maar ook vragen oproept over (voor)oordelen, macht en de rol van de media.
De schaduwvrouw is de tweede thriller van de Nederlandse journaliste Anna van den Breemer, en voor mij de eerste kennismaking met haar werk. Het uitgangspunt – de verdwijning van een kind – is een van de grootste nachtmerries voor elke ouder. Ik was dan ook benieuwd hoe de schrijfster deze heftige gebeurtenis op papier zou brengen. Zou het realistisch aanvoelen? Zou ze de emoties van de ouders overtuigend kunnen overbrengen?
Wat mij betreft slaagt ze daarin. Vanaf de eerste pagina’s is de paniek van Sascha voelbaar. Je wordt als lezer meteen haar wereld ingezogen: een wereld van radeloosheid, angst en later ook vastberadenheid om haar kind terug te vinden. Die emotionele ontwikkeling is geloofwaardig opgebouwd. Toch bleef er bij mij één element wringen: Sascha’s houding tegenover haar zesjarige zoon Louis. Tijdens de verdwijning van Olivier lijkt hij nauwelijks nog een rol te spelen in haar leven. Mogelijk was dit een bewuste keuze van de auteur, om te tonen hoe alles en iedereen naar de achtergrond verdwijnt wanneer je volledig in beslag genomen wordt door angst en verdriet. Maar het viel me op.
Het verhaal wordt enkel verteld vanuit het oogpunt van Sascha, waardoor de nadruk ligt op haar belevingswereld. We leren haar kennen als een intelligente vrouw die haar ambities (tijdelijk) op pauze heeft gezet om zich volledig te wijden aan het moederschap. Vrij snel kom je als lezer te weten dat er een bepaalde voorgeschiedenis is. Vooral haar man en dominante schoonmoeder verwijzen regelmatig naar een ingrijpend voorval uit het verleden. Ze behandelen haar betuttelend, wat maakt dat je als lezer begint te twijfelen aan Sascha’s betrouwbaarheid. Wat is er écht gebeurd? En is alles wel zoals het lijkt?
Anna Van den Breemer verweeft op slimme wijze thema’s als macht, media en perceptie in haar verhaal. Ze laat zien hoe de media beeldvorming kunnen manipuleren, en hoe snel een onschuldig persoon publiekelijk veroordeeld kan worden. De vraag wat je nog kunt geloven in een wereld vol (politieke) belangen en sensatiezucht, speelt voortdurend op de achtergrond mee.
De schaduwvrouw is een beklemmende, psychologisch geladen thriller waarin niets is wat het lijkt. De emoties zijn raak beschreven, het tempo zit goed, en de spanningsopbouw houdt je als lezer geboeid tot de laatste bladzijde. Anna van den Breemer slaagt erin een verhaal te vertellen dat niet alleen spannend is, maar ook vragen oproept over (voor)oordelen, macht en de rol van de media.
1
Reageer op deze recensie
