Say Cheese

Say Cheese van de Vlaamse auteur Elli Van Boxem is mijn eerste kennismaking met het genre healing fiction. In dit verhaal draait het niet alleen om Anna’s poging om haar leven opnieuw vorm te geven na haar breuk met Nick, maar vooral om haar innerlijke groei onderweg.

Ik was direct gecharmeerd door de sfeer van Blissworth zelf: een schattig, sfeervol dorpje waar de gemeenschap echt leeft. Ik genoot van de hartverwarmende nevenpersonages die langskwamen, waaronder de loslopende en agressieve fazant Henry. De meubelmaker en natuurliefhebber Luke leert zowel Anna als de lezer verstillen en meer aanwezig zijn in kleine geluksmomenten, terwijl de helderziende — en tegelijk kapster — Edna zorgt voor een vleugje mystiek.

De schrijfstijl van Elli Van Boxem is warm en toegankelijk. De korte, vlot leesbare zinnen en het rustige tempo passen perfect bij het genre. Ondanks de eenvoud weet de auteur een levendig dorpsgevoel op te roepen, compleet met kleine winkels, een gezellige pub en een sterke sociale dynamiek. Die sfeer van verbondenheid en gemeenschap is voor mij een van de grootste troeven van het boek. Menselijke relaties vormen duidelijk het hart van het verhaal.
Toch wist hoofdpersonage Anna mij niet helemaal te raken. Op bepaalde momenten voelde ze voor mij wat vlak aan. Ik had graag nog iets meer diepgang in haar emoties gezien, waardoor ze realistischer en dichterbij was gekomen. Ook bij Camille, de andere nieuwkomer in het dorp en Anna’s vriendin, bleef ik met een dubbel gevoel achter. Hoewel ze interessant neergezet is, kwam ze soms wat belerend over, wat me af en toe uit het verhaal haalde.

Say Cheese is een lieve, warme feelgoodroman binnen het healing-fictiongenre, met een prachtige dorpssfeer en een ensemble van charmante personages. Het is een verhaal dat rust en verbondenheid uitstraalt en waar je als lezer makkelijk in meezakt. Hoewel niet alle personages mij evenzeer wisten te raken, heb ik genoten van de setting, de thematiek en de zachte, hoopvolle toon.