Dubbel gevoel bij het lezen van dit boek

Metal Slinger is het eerste deel van de nieuwe fantasyreeks Fire & Metal van de Amerikaanse auteur Rachel Schneider. Tijdens het lezen werd ik meegenomen naar een nieuwe wereld vol koninkrijken, volkeren en magie, al had ik wel wat tijd nodig om daar echt mijn plek in te vinden.

Het verhaal volgt Brynn, die haar ouders op zee verliest en daardoor opgroeit bij de Alaha, een verbannen volk dat noodgedwongen op de oceaan leeft. Haar leven verandert wanneer ze Acker ontmoet, iemand uit het Kenta-volk, en vanaf dat moment gaat er letterlijk en figuurlijk een nieuwe wereld voor haar open. Dat uitgangspunt vond ik sterk en veelbelovend.

Over Brynn heb ik een dubbel gevoel. Tijdens het lezen voelde ik regelmatig medelijden met haar: ze heeft veel meegemaakt, is duidelijk getekend door haar verleden en voelt zich vaak minderwaardig door hoe anderen haar behandelen. Tegelijkertijd stoorde ik me soms aan haar gedrag. Haar reacties kwamen niet altijd volwassen over en ze leek emotioneel van de hak op de tak te springen, waardoor ik haar gevoelens niet altijd goed kon peilen. Dat maakte het lastig om echt met haar mee te leven.

Acker maakte in het begin juist nieuwsgierig. Zijn houding tegenover Brynn intrigeerde me en ik wilde hem beter leren kennen. Maar hoe verder ik las, hoe vaker ik me begon af te vragen of hij haar niet te veel aan haar lot overliet. In een wereld die voor Brynn volledig onbekend en soms zelfs vijandig is, voelde dat voor mij af en toe ongemakkelijk.

Het verhaal bevat zeker sterke en mooie momenten, maar de opbouw voelde voor mij niet altijd even uitgebalanceerd. Sommige scènes hadden meer diepgang mogen krijgen, terwijl andere juist wat sneller afgerond hadden kunnen worden. Dat gold ook voor bepaalde interacties tussen de personages, die soms oppervlakkig en verwarrend aanvoelden.

Toch las Metal Slinger vlot weg en had ik het boek binnen één dag uit. Het basisidee achter Metal Slinger zit goed en heeft zeker potentie, maar de uitwerking voelde voor mij niet altijd even sterk en soms wat onsamenhangend. Misschien speelt ook mee dat ik de laatste tijd veel sterke fantasy heb gelezen, waardoor mijn verwachtingen automatisch hoger liggen.

Het einde wist me wel opnieuw te prikkelen. Dat laatste stuk maakte me oprecht nieuwsgierig naar het vervolg, dat midden 2026 zal verschijnen. Vooral hoe de relatie tussen Brynn en Acker zich verder zal ontwikkelen, maakt dat ik deel twee toch graag wil lezen.