Aangrijpend en ontroerend verhaal

In 1926, Los Angeles, lijkt Mireille West alles te hebben: een luxueus leven als vrouw van een bekende acteur, een gezin en sociale status. Maar tijdens een doktersbezoek voor een ogenschijnlijk onschuldige brandwonde aan haar vinger krijgt ze een diagnose die haar hele leven onderuit haalt: lepra. Zonder uitleg of afscheid wordt ze in isolatie geplaatst, en via een goederentrein afgevoerd naar Carville, een leprakolonie in Louisiana.
Het nieuws bereikt haar niet via artsen, maar via de krant – een schrijnend detail dat meteen de toon zet.

Aanvankelijk weigert Mireille te aanvaarden dat ze ziek zou zijn. Ze is ervan overtuigd dat er een fout is gemaakt en dat ze spoedig naar haar gezin kan terugkeren. De overgang van haar comfortabele bestaan naar een geïsoleerd, gestigmatiseerd leven is pijnlijk en confronterend. Pas wanneer het besef doordringt dat haar verblijf in Carville geen tijdelijke beproeving is, begint ze zich – moeizaam – aan te passen.

Amanda Skenandore neemt haar lezers mee naar een stuk geschiedenis dat vaak vergeten wordt: het leven van leprapatiënten in het begin van de twintigste eeuw. Ze laat zien hoe patiënten met hun ziekte probeerden om te gaan, maar ook hoe de buitenwereld hen buitensloot en stigmatiseerde. De roman is niet alleen een verhaal over ziekte, maar ook over uitsluiting, hoop en veerkracht. Dit boek heeft me echt geraakt. Je voelt zo sterk hoe een leven in één klap kan veranderen.

De schrijfstijl van Skenandore is toegankelijk en beeldend. Met veel aandacht voor details en kleine handelingen weet ze de beklemmende sfeer van de kolonie tastbaar te maken. Je voelt de eenzaamheid, de radeloosheid en de uitzichtloosheid die Mireille overspoelen, zeker door het pijnlijke gemis van haar jonge dochters.

Mireille is een sterk uitgewerkt hoofdpersonage. In het begin overheersen woede, ongeloof en wanhoop, maar gaandeweg zie je haar ontwikkelen tot iemand die, ondanks alles, doorzettingsvermogen toont. Ze vindt voorzichtig nieuwe vriendschappen, zoekt manieren om zinvol bij te dragen en houdt hoop dat er ooit een medicijn gevonden wordt.

Het licht van gevallen sterren is een aangrijpend en ontroerend verhaal dat een vergeten bladzijde uit de geschiedenis tot leven wekt. Het confronteert ons met de hardheid van stigma’s, maar laat ook zien dat zelfs in de meest uitzichtloze omstandigheden vriendschap en hoop lichtpunten kunnen zijn.