Jammer van de epiloog

Nope, dit was wat mij betreft niet een mega-aanrader-Freida-McFadden. Eerder las ik van haar de boeken van De hulp en De perfecte zoon en daar heb ik erg van genoten.

Ook nu in De leraar was de signature style van Freida McFadden weer aanwezig: met veel vaart geschreven, korte hoofdstukken, fijne vertelstemmen van de personages, intrige, foreshadowing, plottwists. So far, so good.

Er zijn echter onderwerpen waar je wat mij betreft altijd voorzichtig mee moet zijn en de ongelijke seksuele relaties tussen volwassenen en tieners is daar één van. Heel lang leek dat goed te gaan en vond ik het boek realistisch in de machtsverhoudingen, en de toon van met name de volwassenen. Addie werd wat mij betreft iets te klein gehouden. Echter, hoe het boek eindigde, heeft het voor mij kapot gemaakt. Niet te voorspellen afloop waar ik in menig thriller van zou smullen, maar wat me in dit geval tegen de borst stuitte. Het had niet op deze manier gehoeven en Freida doet er wat mij betreft haar talent mee tekort.

Alle ingrediënten zijn er en zonder de epiloog had ik hem op 4 sterren gezet met vooral een net wat trager en stroever lopend eerste deel als kanttekening, maar nu sla ik het boek toch met een minder voldaan en enigszins gefrustreerd gevoel dicht.