Het weeshuis

Alex, een schrijfster uit Brooklyn, verhuist voor 6 maanden naar Burlington in Vermont. Ze zal als ghostwriter, in opdracht van een jurist, een boek schrijven over Coram House. Ongeveer 50 jaar geleden gebeurden er in dit weeshuis vreselijke dingen. De kinderen ondergingen onder meer zware straffen, werden misbruikt en er verdween ook een jongetje.

Alex wilt de verdwijning van dit jongetje graag in het boek verwerken. Haar opdrachtgever is daar echter niet mee akkoord. Toch blijft Alex geïntrigeerd door de verdwijning want ze kan amper iets terugvinden over hem. Thrillers met een onopgeloste zaak uit het verleden weten me altijd te boeien dus ook hier had de auteur vanaf de eerste pagina's mijn volle aandacht.

20 jaar na de gebeurtenissen startte er een rechtzaak rond Coram House. Naast de verhaallijn in het heden lees je enkele getuigenissen van de intussen volwassen kinderen die in het weeshuis verbleven. Naast het doornemen van al het beschikbare materiaal wil Alex zo veel mogelijk mensen spreken. Haar eerste gesprek met de politie is alvast niet hoopgevend. Er zijn bovendien al enkele personen overleden en niet iedereen gaat in op haar vraag.

Tijdens een loopsessie in het gebied rond Coram House hoort Alex gegil en stuit ze op het lichaam van een dode vrouw. Ze lijkt nog iemand gehoord te hebben, maar de politie beschouwt het overlijden als een ongelukkige val. Later worden er ook menselijke botten gevonden op een andere locatie.

Deze gebeurtenissen zorgen voor nog meer vragen. Gezien er lang niets terug te vinden is over de vermiste jongen wordt ook dat mysterie steeds groter. Alex blijft echter volharden in haar zoektocht.

Uiteindelijk wilt een van de getuigen praten en blijft Alex op meerdere manieren naar informatie zoeken. Haar werk begint wat op te leveren en de puzzel begint stilaan in elkaar te vallen. Het is dan wel geen verhaal waarbij je continu op het puntje van je stoel zit; toch blijf je van begin tot einde geboeid en hoop je dat Alex de waarheid kan achterhalen.

Samen met Alex vond ik het heel leuk om mee op zoek te gaan naar de ware toedracht. Naar mate er informatie naar boven kwam, ging ik anders naar bepaalde personages kijken. Ze leken soms informatie achter te houden en er bleken ook andere belangen mee te spelen.

Het verhaal vond ik heel goed uitgewerkt. Dat de werkelijke toedracht tot op het einde een vraagteken bleef, heb ik als zeer positief ervaren. Gaandeweg begon ik me wel een beeld te vormen, maar het einde is zeker niet voorspelbaar. Het verhaal heeft geen super hoog tempo, maar de auteur heeft de gebeurtenissen en nieuwe aanwijzingen wel zorgvuldig gepland waardoor mijn aandacht nooit wegviel.

Dankjewel aan VBK België en Uitgeverij AmboAnthos voor het recensie-exemplaar!