Mooie opvolger

Met P.S. I Love You maakte Cecilia Ahern een wereldwijd droomdebuut. Het boek werd niet alleen op papier een succes maar ook op het witte doek veroverde het liefdesverhaal van Holly en Gerry de harten van vele romantische zielen. De cast was vervolgens minstens zo indrukwekkend als het verhaal. De hoofdpersonages uit het boek kwamen tot leven door de hoofdrollen aan acteurs als Gerard Butler, Hilary Swank, Lisa Kudrow, Harry Connick Jr. en Jeffrey Dean Morgan toe te kennen. Het tragisch romantisch verhaal was een bestseller en werd dus ook nog eens een kaskraker. Daarna bleef het lange tijd stil, de fans riepen om een vervolg, vonden het verhaal nog niet af. Het duurde ruim vijftien jaar eer de opvolger in De P.S. I Love You Club verscheen.

Eerlijk is eerlijk, ik was écht super nieuwsgierig naar dit vervolg. Iedereen die P.S. I Love You heeft gelezen/gezien weet nog wel hoe Holly er aan toe was na het verlies van haar grote liefde Gerry en hoe hij iedereen betoverde met zijn brieven aan haar. Een boek waar menige tranen vloeiden, zo mooi. Geen wonder dat zo’n verhaal een vervolg krijgt. In dit deel zijn we zeven jaar na dato. Holly leeft nog iedere dag met het verdriet en gemis van Gerry maar ze heeft wel de kracht gevonden om verder te gaan. Er is zelfs weer sprake van liefde in haar leven. Holly heeft de brieven, waar het in P.S. I Love You om draaide, via een podcast gedeeld met een publiek om te vertellen dat dit van onschatbare waarde voor haar was nadat Gerry overleed, dat hij op die manier toch nog bij haar was en ze daar veel steun aan had om overeind te blijven, om verder te kunnen. Onder de luisteraars van de podcast blijkt er een groep mensen te zijn die een soortgelijke wens heeft en Holly om hulp vraagt.

De reden dat deze mensen contact met Holly opnemen is een heel verdrietige. Zij weten namelijk dat ze binnen niet al te korte termijn zullen overlijden en willen, net zoals Gerry heeft gedaan, ook na hun dood nog tot steun zijn voor hen die achterblijven. Dit verzoek overvalt Holly, het was niet haar bedoeling zoiets te bewerkstelligen maar kan ze nu nee zeggen? Door zo intensief bij het afscheid van anderen betrokken te raken komt ook bij haar alles weer naar boven. Ineens spelen de brieven van Gerry weer een hoofdrol in haar dagelijks bestaan en alles wordt weer opgerakeld, net nu het leven haar weer toelacht.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dit vervolg is inhoudelijk echt anders dan P.S. I love You. Het verhaal begint heel langzaam, dat is op zich nog niet zo storend, maar het duurde een tijdje eer het me echt pakte. Pas op ongeveer 1/3 ervaar ik wat meer vaart. Het verhaal van Holly is leuk om te lezen, en de manier waarop ze met de P.S. I Love You Club in aanraking komt is origineel. De schrijnende reden waaraan deze club haar bestaansrecht ontleent is emotioneel beladen. Iedereen is ziek, weet dat hun moment van afscheid nadert. Geïnspireerd door het verhaal van Holly en Gerry willen ze een soortgelijk gebaar maken naar hun eigen nabestaanden. Die persoonlijke verhalen zijn intens en met momenten hakken ze er behoorlijk bij je in tijdens het lezen. Toch blijft het gevoel knagen dat er nog meer emotionele diepgang in het verhaal had gezeten. Onder andere deze reden verklaart voor mij waarom dit boek niet dezelfde verpletterende impact heeft als voorganger P.S. I Love You.

Het mooie aan dit boek is wel dat het ophalen van herinneringen, het maken van nieuwe en deze te koesteren, heel erg blijft hangen na het lezen. De
betrekkelijkheid van het leven, dat je alles maar één keer kunt doen en zaken niet onuitgesproken moet laten, dit komt allemaal heel duidelijk naar voren. Ik vond dit boek met vlagen zelfs een troostende uitwerking hebben maar gelukkig heeft Ahern ook ruimte gemaakt voor zowel een lach als een traan. Die balans is meer dan prima en hoewel het voor mij met momenten soms wat te langdradig was, heb ik enorm genoten van dit boek. Je hoeft het vorige deel niet per se te lezen omdat dit verhaal genoeg informatie bevat om de grote lijnen te begrijpen maar dan mis je in mijn optiek wel het mooiste stuk in het gehele verhaal. De flashbacks verklaren de verhaallijn rondom Gerry en Holly en ook haar vertelling in het nu is afdoende om alles te kunnen plaatsen. Het geheel is integer en mooi geschreven, bevat een boodschap, kent fascinerende personages en de rode draad door dit boek is iets waaraan niet te ontkomen valt in het leven, en dat is de dood.

P.S. I Love You kreeg van mij destijds vijf sterren, dit vervolg krijgt er vier. Een echte aanrader dus.