Veel gepuzzel

Ik mocht dit boek lezen met de boekenreizigersclub.

De cover straalt oudheid en warmte uit. Achter de ramen zie je een aantal schilhouten van deelnemers van de wedstrijd op het oude kasteel. Leuk dat de gele kleur terugkomt in de titel.

Het verhaal wordt in het begin vertellend geschreven vanuit de personages Suus en Jojanneke. Aansluitend doen er twaalf mensen mee aan een schrijfwedstrijd op een kasteel. Degene met de minste progressie moet het kasteel verlaten, zodat er uiteindelijk een winnaar overblijft.

Gedurende het verhaal worden er een aantal moorden gepleegd, lees je stukjes mee van de inzendingen voor de schrijverswedstrijd en speelt er eveneens een en ander onder de deelnemers. De deelnemers moeten allemaal onder een afbeelding van een dier hun stukken ophangen op het prikbord, zodat alles volledig anoniem beoordeeld gaat worden. Het zet je meteen aan tot puzzelen want wie is nu bij welk dier? (persoonlijk miste ik een lijst voorin het boek met het overzicht).
Niets is wat het lijkt. Als lezer wordt je flink aan het puzzelen gezet en lijkt het alsof ik een boek lees van Miss Marple of Agatha Christie en dat is niet zo mijn stijl. Hierdoor werd het verhaal een worsteling voor mij. Hoewel de opzet van een schrijfwedstrijd goed gevonden is, kwam ik geen moment in het verhaal. De stukjes die de deelnemers schrijven zijn leuk, maar pffff het was daarnaast afleidend van het verhaal wat onder de deelnemers bezig was. Bizar welke onderliggende verbanden een aantal mensen hadden. Via flashback kreeg je meer inzicht in wat er in het verleden tussen hen gespeeld heeft en nu nog speelt. Payback time.

De verdieping in de personages waren te weinig. Het einde verrassend en voor mij iets te ver verwijdert van het daadwerkelijke verhaal.