Te hoge verwachtingen

Mandy verknalt haar auditie voor de academie voor Kleinkunst. Alhoewel niet haar schuld, zit ze er toch maar mooi mee.

Ze verbreekt haar relatie met haar huidige vriend en besluit te reageren op een vacature in Mallorca bij een vooraanstaand animatie team.

Spanje zou echter Spanje niet zijn zonder mannelijk schoon en Mandy laat al snel haar oog vallen op een Duitse collega. Maar die ene Spanjaard is eigenlijk ook wel erg aantrekkelijk..

Heeft Mandy de zomer van haar leven op Mallorca? Of gooit de zomerliefde toch roet in het eten?

Na de samenvatting te hebben gelezen kun je niets anders dan vol verwachting beginnen! Alle ingrediënten voor een heerlijke feel good worden benoemd!

Het boek begint met een proloog waarin we kort kennis maken met Mandy en waarin de reden van haar vertrek in het kort nog even voor de lezer wordt geschetst.

Al gauw gaan we door naar het eerste hoofdstuk, waar we samen met Mandy aankomen in Spanje. Hier ontmoeten we de club mensen waarmee zij zal gaan samenwerken.

Mandy zal eerst een korte cursus moeten volgen voordat zij wordt geplaatst op een definitieve bestemming.

Ondanks dat de schrijfstijl van Wendy absoluut heerlijk is om te lezen, is het naar mijn idee af en toe echt te vlot. Er is geen ruimte voor verdieping.

Ik had in het verhaal een uitgebreide beschrijving verwacht van de cursus die Mandy moet volgen om zo het reilen en zeilen beter te begrijpen.

Niets is echter minder waar. Hier en daar wordt kort even benoemd wat Mandy doet, maar verder wordt vrijwel niets uitgewerkt of verdiept. Ondanks dat een bepaalde opdracht belangrijk lijkt te zijn om Mandy ergens te kunnen plaatsen.

Naar mijn idee zou juist de beschrijving daarvan een beter beeld geven van het personage Mandy.

Het verhaal richt zich al vrij snel op de verliefdheid van Mandy en Johnny, die bijzonder genoeg, binnen een week al een relatie hebben alsof ze elkaar al jaren kennen.

Ik voelde niets van de gehoopte sluimerende zomerliefde en het plagende aantrekken en afstoten wat je in veel feel goods leest.

Dit in combinatie met de flinke vaart in het verhaal, maakte dat ik mij lichtelijk geïrriteerd begon te voelen. Er werd nergens echt bij stil gestaan en dat vond ik ontzettend jammer. Hierdoor leefde het verhaal niet echt bij mij.

Bij hoofdstuk negen maken we ineens een sprong in de tijd, maar gelukkig krijg je hier wel een fijne samenvatting van de beginperiode van Mandy bij de Barco Beach club.

Ondanks het snelle verloop van het verhaal, benadruk ik nogmaals dat de schrijfstijl van Wendy echt wel heerlijk is. Dit samen met de korte hoofdstukken maakt dat je door het boek heen vliegt.

Ondanks de weinige verdieping, maken de laatste hoofdstukken van het boek enorm veel goed.

Met het op de voorgrond treden van Rafael, komt eindelijk dat gehoopte vakantie liefde gevoel dat je lijf tot op het bot verwarmt.

Het einde van het boek was hartverwarmend en smaakte naar meer. Dat einde gaf mij absoluut dat gevoel dat ik heel graag in het gehele boek had willen hebben.


Personages
‘Zomerster‘ lees je vanuit Mandy en haar leer je dan ook het beste kennen in het boek.

Was ik gecharmeerd van Mandy? Eerlijk gezegd niet. Door de weinige verdieping in het verhaal, zie ik ook weinig karakterontwikkeling terug.

Al vanaf de eerste pagina’s leek het verhaal vooral te draaien om de knipperlicht relatie van Mandy en Johnny, die behalve bijna onrealistisch, ook giftig aanvoelde.

Zo nu en dan voelde het alsof ik aan het kijken was naar een soap waarin twee verliefde tieners continu om elkaar heen draaien en elkaar in van alles tegen houden. Het was één en al drama. En hier begon ik mij op een gegeven moment onwijs aan te storen.

Iets wat ik persoonlijk niet wil ervaren in een feel good. Een beetje mag, maar dit was too much.

Mandy is een vlindertje dat fladdert van het een naar het ander.
Ze is stapelverliefd op Johnny en vervolgens gebroken in duizend stukken als hij er een punt achter zet, omdat werk voor gaat.

Daarna vinden ze elkaar al snel weer terug omdat ze niet zonder elkaar kunnen en de liefde van elkaars leven zijn.

En dan komt ineens paardrijinstructeur Rafael om de hoek kijken. En plots is ze vergeten dat Johnny DE liefde van haar leven is.

“Moet ik straks zes maanden naar zo’n heerlijke Spanjolo kijken zonder dat ik eraan mag komen, omdat ik verliefd ben op een Duitser?”

Ze fladdert en fladdert en weet hierdoor bij mij weinig sympathie op te wekken. Ik vond haar op een gegeven moment ronduit vervelend.

Mandy is een naïef meisje dat zich bij vlagen gedraagt als een puber en geen moment nadenkt over wat goed voor haar is. Ze blijft in een giftige relatie hangen met Johnny en hier lijkt maar geen einde aan te komen. Zelfs niet als ze met haar neus op de feiten wordt gedrukt.

Dat deze relatie niet gezond is, blijkt wel uit het feit dat Mandy zich niet druk kan maken omdat een toerist verdrinkt. Zolang Johnny maar heelhuids terug komt.

Met de komst van de zus van Mandy (Mel), begint Johnny ineens raar gedrag te vertonen. Omdat ook zijn personage nauwelijks is uitgewerkt, komt dat gedrag onbegrijpelijk over.

Mijn favoriete personage kan niet anders dan Rafael zijn. Wendy heeft met hem als personage absoluut de juiste keuze gemaakt en wat mij betreft had zijn rol al veel eerder veel groter mogen zijn.

Wat ik ook heel tof vond, was de concurrentie strijd en de onderhuidse spanningen her en der op de Barco Beach club.

Wendy heeft er goed aan gedaan enkele verschrikkelijke personages toe te voegen aan het verhaal. Hierdoor werd Mandy meteen een stuk sympathieker.


Conclusie
Dat het hard werken is als entertainer in Spanje is na het lezen van dit boek wel duidelijk. Ik sta niet graag in de schoenen van de Animadores.

Toch heb ik juist dit werken vrij weinig teruggezien. Het verhaal draaide voornamelijk om het drama tussen Mandy en Johnny.

Daardoor vond ik de hilariteit dus af en toe ver te zoeken.

Ik wil bij een feel good gewoon genieten van elk moment. Daarnaast had ik gehoopt op een heerlijke, sluimerende vakantie liefde op het mooie Mallorca met hier en daar wat drama.

Alleen het einde van dit boek gaf mij dit gevoel en daar had ik ontzettend graag meer van gezien!

Dat Wendy goed kan schrijven is wel duidelijk. Ik ben dan ook razend benieuwd naar de vervolgdelen in deze seizoenen serie.

Dit boek is natuurlijk al eventjes uit weer, en ook schrijvers ontwikkelen zich natuurlijk.

Al met al, ik had er iets meer van verwacht. En wellicht had ik mijn verwachtingen wat bij moeten stellen.

Vanwege het einde had ik het boek graag 3 sterren willen geven. Maar voor mij was het totaalplaatje gewoon niet compleet.
En dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening.