Een veelbelovend debuut

"De kilte van een zomernacht" heeft alle ingrediënten voor een goed jeugdboek (wat we tegenwoordig met een mooi woord Young Adult of New Adult noemen): spanning, liefde, magie.
Ik kende het boek via de andere cover en ik moet zeggen dat ik een klein beetje gereserveerd was, omdat ik vreesde dat het iets te kinderlijk zou zijn (althans voor mezelf als 46-jarige man). Dat is echter niet het geval. Het is op en top een Young Adult, ik zou zeggen voor jongeren vanaf veertien jaar. De nieuwe cover past dan iets beter bij de leeftijdscategorie waarvoor het verhaal geschreven is. Ik hoop dat het boek ook iets gemakkelijker in de handen van deze categorie mag vallen.
Dat wil ook zeggen dat ik het verhaal enigszins onderschat had. Het moet voor mij zeker niet onderdoen voor de bekendere namen op de Young Adult boekenmarkt en ik heb het met heel veel plezier gelezen. Inge Sleegers heeft een bijzonder mooi boek geschreven, dat mij vanaf de eerste tot de laatste pagina geboeid heeft. De hoofdpersonages, met name dan Lara, wordt bijzonder mooi neergeschilderd: een gevoelige meid die die gevoeligheid in zekere mate met sarcasme en een zekere jeugdige betweterigheid probeert te maskeren. Ik voelde me meteen aangetrokken tot dit jonge meisje en haar karakter, waardoor ik snel in het verhaal werd getrokken en wilde weten wat er verder met haar zou gebeuren. Haar vriend Tim, lijkt in zekere mate op haar: dezelfde gothic look, smoorverliefd op Lara trouwens en op die manier ook een beetje haar beschermengel, maar in zekere zin een stuk droeviger dan Lara. Hun blonde vriendin die het trio vervolledigt en het verhaal eigenlijk in gang zet, is dan een stuk oppervlakkiger, en lijkt vooral door de ruimdenkendheid en vriendelijkheid van Lara en Tim een plaats in hun vriendengroepje te hebben bemachtigd. De complicaties, de gevoelens, de bedenkingen... lijken die dat ik me uit mijn eigen jeugd kan herinneren. Het is niet altijd gemakkelijk jong te zijn.
Daniel daarentegen had ik iets meer uitgewerkt willen zien. Daniel is gestorven in de jaren '90, dat zou hem een tijdsgenoot van mij maken. Het vreemde is, zoals ik b.v. ook in de Vampire Diaries heb gezien met de Salvatore-broers, dat men steeds de neiging heeft het karakter van een personage te vormen naar zijn uiterlijke jongheid. En dat is met Daniel ook het geval, Daniel was negentien toen hij stierf, maar eigenlijk lijkt zijn karakter met de jaren niet geëvolueerd. Persoonlijk vind ik dat een gemiste kans, al is dat misschien net iets teveel psychologische reflectie voor een roman geschreven voor tieners.

Boven alles is "De kilte van een zomernacht" een romantisch verhaal, en daar was ik blij verrast over. Het wordt dus met andere woorden gedragen door de personages, eerder dan door de handelingen, en persoonlijk vind ik dat juist de meest interessante verhalen. Toch ontbreekt het "De kilte van een zomernacht" niet aan actie en spanning. Het liefdesverhaal wordt hiertussen geplaatst, waardoor er eigenlijk voor iedereen wel wat in te vinden is.
Inge Sleegers laat ook duidelijk zien dat ze aan details denkt. Zo is de instigatie van het verhaal een feestje van klasgenoten waarbij men geesten oproept; in plaats van gewoon een ouija-bord uit de winkel te gebruiken, beschrijft Inge Sleegers hoe Emily het zelf heeft gemaakt. Zulke details geven het verhaal een persoonlijke en authentieke toets.

Als debuut kan dit verhaal dus zeker tellen, en ik zou het iedereen vanaf veertien jaar aanraden het te lezen als ze "een leuk boek over geesten" willen lezen, misschien vooral meisjes dan. Het deed mij in zekere mate denken aan de film uit 2020 "Endless" waar ook een mooie romance tussen een dode en een levende wordt geschetst met alle gevolgen van dien, even dacht ik zelfs dat het dezelfde kant uit zou gaan. Voor alle duidelijkheid dat is neit het geval.
Voor vijf sterren is het misschien net niet goed genoeg (dat geef ik ook maar zelden), maar een ruime vier sterren geef ik er met liefde aan.