De zelfdestructie van een moeder door de ogen van één van haar kinderen

Als schrijver zou ik zelf niet gemakkelijk de keuze maken om het overgrote deel van mijn boek te laten vertellen door een kind van zes à zeven jaar...Toch werkt het hier wel op een mysterieuze manier. Je hart breekt bij de kinderlijke toon waarop het kind uitlegt hoe haar moeder door een drankverslaving haar kinderen verwaarloost en bijna overgeeft aan een hongersdood of zelfs nog erger, en hoe ze zichzelf de afgrond instort.
Mijn moeder, die het boek eerder heeft gelezen dan ik, kon geen enkel respect meer opbrengen voor die moeder. Ikzelf, mede doordat in het begin het woord aan de moeder wordt gegeven, voelde vooral medelijden. Een verslaving is moeilijk te snappen als je zelf die verslaving niet hebt. Een verslaving is namelijk werkelijk een stof die je lichaam nodig heeft die door de drug vervangen wordt, maar juist door die drug niet meer wordt aangemaakt. Het is dus een vrij vicieuze cirkel, en daarom niet zomaar het idee van een knop om te draaien, soms is er echt veel nodig. Verder is hier de drug drank, het erge is dat je door de drank een miserabel leven krijgt, en dan weer om dat miserabel leven te ontvluchten naar de drank grijpt. Maar erg wordt het als kinderen de dupe worden. Kinderen houden vaak onvoorwaardelijk van hun ouders, ook hier zie je dat de vertelster op een bijna wanhopige manier van haar moeder houdt, en niets liever wil dan haar familie bij elkaar houden. Dat maakt dit verhaal juist zo schrijnend. We kennen namelijk allemaal het verhaal van de moeder, maar vaak kennen we die niet van haar kinderen, hoe ze eten scharrelt, hoe ze probeert voor haar zusje te zorgen, ondanks dat ze nog helemaal niet klaar is om voor iemand te zorgen, meer nog, er moet eigenlijk voor haar gezorgd worden.
Een aanrader. Zeker voor zij in de bijzondere jeugdzorg. Want al te vaak wordt het kind gestraft voor de daden van de ouder.