Goede poging

Met Eva’s wraak heeft Mike Bodde een van de moeilijkste onderwerpen gekozen, om je als schrijver in te verplaatsen, en dat is ook nu weer gebleken. Het lijkt er dan ook op, dat de auteur moeite had met deze verhaallijn, dat zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelt, logisch en geloofwaardig te krijgen. Zijn manier van schrijven is goed genoeg, en de passages lezen vlot, echter blijkt al snel dat bepaalde emoties niet helemaal goed geplaatst zijn. De schrijver schrijft dan wel dat er sprake is van woede en verdriet, op de lezer kan dit toch anders overkomen. Show en tell zijn dan ook niet helemaal in balans, en het blijkt dat op sommige punten sprake is van enige tegenstrijdigheid. Waar je zou zeggen dat de lezer de angst zou moeten oppikken, vangt men luchtigheid op, en het lijkt erop dat de personages nogal nonchalant doen over datgene waar ze mee te maken hebben. Het slaat de plank van de aangehaalde tijdsgeest op die manier behoorlijk mis, en dat is jammer. Daarnaast lijkt de schrijver af te dwalen tijdens het vertellen, en dit kan ook enige spanning en empathie bij de lezer wegnemen. We begrijpen dat dit verhaal geschreven moest worden, en we appreciëren het lef van Bodde om zo’n complex thema te kiezen, echter had er naar inziens beter naar de technische kant van het verhaal gekeken kunnen worden. Het was ook niet vreemd geweest om een historisch expert in te zetten, voor een gevoelig thema zoals deze. Een extra redactieronde was in dit geval ook fijn geweest. Al met al een goede poging, die nog wat finetuning had kunnen gebruiken.