Typische Kagawa

Julie Kagawa laat Fateless beginnen met het Demonenuur. Lezers volgen de zeventienjarige Sparrow. Door de verhaallijn sijpelt meteen het contrast tussen arm en rijk door. Daarnaast draait het allemaal om het lot van de mensen in dit boek. Een stukje religie en levensstijl is daarbij niet te vermijden. Het komt tevens over alsof de protagonist haar religie, het Lot, de schuld geeft van haar keuze een dief te zijn, en dat wekt in de eerste plaats de indruk dat Sparrow geen verantwoordelijkheden neemt. Omdat haar beroep niet bepaald eervol is, zou je denken dat ze eerder bezig is met rebellie, en niet met de religie of levensstijl dat om haar heen plaatsvindt. Later blijkt dat ze echt geen keus heeft in het dief zijn, echt geen weet heeft wat er buiten Kovass gebeurt. Een verhaallijn waarin je maar beter het lot niet kunt tarten.
De auteur past een fascinerende wereldopbouw toe, en weet bijrollen moeiteloos te schetsen. Over een mogelijke romance tussen Sparrow en Jeran doet de schrijfster ook niet overdreven geheimzinnig. Boeiende achtergronden zijn duidelijk een specialiteit van de auteur. Hoewel het stukje houvast en religie in de verhaallijn even wennen is, zal dit thema langzaam bij de lezer geaccepteerd worden, omdat dit onderwerp toch onverhoopt in het geheel past. Verraad, gokschulden, en hebzucht zijn herkenbare thema’s. Voor wie niet goed tegen insecten kan, deze tieren in de verhaallijn welig. Er is geen gebrek aan een levendige fantasie, echter er zijn momenten die mogelijk niet helemaal bij de lezer zullen klikken.
De scenes op de zogenoemde Stofzee is daar een voorbeeld van. Als je zegt Stofzee, dan ziet de lezer mogelijk eerder een oppervlak met een grijze pluizige stoflaag, die weleens een plumeau of stofdoek kan gebruiken. In werkelijkheid is de Stofzee gewoon een grote woestijn waardoor ze “varen”. Daarnaast is het Demonenuur ook niet meer dan het heetste tijdstip van de dag in deze verhaallijn gebleken. De lezer kan dus moeite hebben met het voor zich zien van bepaalde details met betrekking tot het landschap, en de fantasy die Kagawa heeft toegepast. De gebeurtenissen worden tot in detail beschreven, waardoor het geduld van de lezer ook nog eens stevig op de proef wordt gesteld.
Ondanks deze kleine puntjes willen lezers toch weten of Sparrow in haar missie zal slagen, en is Fateless toch weer de start van een een typische Kagawa-serie, dat vooral voor de jongvolwassenen naar meer smaakt.