Onverschrokken

Opnieuw neemt Garvin Pouw zijn lezers mee naar de wereld van Valtada in de queeste van De kronieken van Azeria. In Het eerste eiland wordt de lezer meegenomen naar Het woud van Shîm, waar we het reisgezelschap dat uit zes karakters bestaat, nogmaals aantreffen. Later voegt tijdelijk een sprite zich ook bij de bonte groep. Ze hebben maar een doel en dat is Vyrendia. Moeiteloos weet de auteur zich weer in zijn personages te begeven. De lezer zal in dit boek merken hoe snel ze naar elkaar toe zijn gegroeid. Daarnaast hanteert hij een levendige manier als het om de beeldvorming van de wereld gaat. Bomen die tot leven komen, een veld vol paddenstoelen, wezens met schrikwekkende tentakels, gewillige nimfen, ze komen allemaal voorbij wanneer jet het opmerkelijke, maar fascinerende woud betreedt.
De auteur weet af te wisselen tussen de snelle actiescenes, en de omschrijvingen van Azeria, zonder dat dit gaat vervelen of nodeloos de vaart uit de verhaallijn haalt. De auteur stopt tevens op de juiste momenten emoties en gevoel in de gebeurtenissen. De lezer leert de personages vooral beter kennen door hun acties en daden.
Wanneer het einde nadert, gebeurt er veel waarbij de karakters zich zullen afvragen waarom ze bestaan, en welk lot er voor hen in het verschiet ligt. Bepaalde uitspraken zetten de lezer onverhoopt aan het denken. Pouw weet zijn lezers naar een meeslepend einde te loodsen, waarbij het plot voor deze reis voor het moment naadloos wordt afgerond. Dit uiteraard met oog op een nieuw, onverschrokken avontuur binnen de serie. Het blijft spannend tot het laatste moment.