Lezersrecensie
Een beetje te zweverig ...
21 juni 2010. Op het strand van het Baskische kuststadje Saint-Jean-de-Luz verdwijnt de kleine Esteban, tien jaar oud. Niemand heeft iets gezien. Maddi, zijn moeder, kan het zichzelf nooit vergeven dat ze hem even uit het oog verloor. Exact tien jaar later duikt op hetzelfde strand een jongen op die wel een dubbelganger van Esteban lijkt, een tweelingbroer. Ook tien jaar, dezelfde glimlach, dezelfde indigoblauwe zwemshort. Maar hij heet Tom en woont in de Auvergne. Voor Maddi staat het vast: Tom is haar zoon – een gereïncarneerde Esteban. Om hem te kunnen volgen, om hem te beschermen, laat ze alles achter. Want niets laat zich uitwissen. Niet de liefde van een moeder, niet de haat.
Als je dit boek ziet liggen in de rekken dan denk je bij jezelf, dit is het zomerboek bij uitstek! De zomerse kaft, de Auvergne en de aanwezigheid van strand en zee ... Ik spaarde dit verhaal tot mijn vakantie aanbrak. Zou wat "Al het blauw van de hemel was" in zomer 2024 , "Het kind in de golven" worden in 2025?
De alleenstaande moeder Maddi gaat gebukt onder het verlies van haar zoon Esteban. Hij kwam 10 jaar geleden niet thuis nadat ze hem even alleen liet op het strand. Maddi gelooft tot op de dag van vandaag dat hij ontvoerd werd want Esteban kende de gevaren als kind van de zee.
Op dezelfde plek verschijnt Tom, een jongentje van dezelfde leeftijd die wel een tweelingbroer van Esteban lijkt te zijn. Maddi zoekt toenadering en raakt obsessief betrokken bij dit gezin.
Ik weet nog steeds niet als ik een thriller of een roman heb gelezen. Het boek heeft veel potentie want een verdwenen kind en een dubbelganger exact 10 jaar later zorgt voor de nodige mysterie. Alleen duurt het lang vooraleer de spanning
21 juni 2010. Op het strand van het Baskische kuststadje Saint-Jean-de-Luz verdwijnt de kleine Esteban, tien jaar oud. Niemand heeft iets gezien. Maddi, zijn moeder, kan het zichzelf nooit vergeven dat ze hem even uit het oog verloor. Exact tien jaar later duikt op hetzelfde strand een jongen op die wel een dubbelganger van Esteban lijkt, een tweelingbroer. Ook tien jaar, dezelfde glimlach, dezelfde indigoblauwe zwemshort. Maar hij heet Tom en woont in de Auvergne. Voor Maddi staat het vast: Tom is haar zoon – een gereïncarneerde Esteban. Om hem te kunnen volgen, om hem te beschermen, laat ze alles achter. Want niets laat zich uitwissen. Niet de liefde van een moeder, niet de haat.
Als je dit boek ziet liggen in de rekken dan denk je bij jezelf, dit is het zomerboek bij uitstek! De zomerse kaft, de Auvergne en de aanwezigheid van zee en strand ... Ik spaarde dit verhaal tot mijn vakantie aanbrak. Zou wat "Al het blauw van de hemel" waq tijdens zomer 2024, "Het kind in de golven" worden in 2025?
De alleenstaande moeder Maddi gaat gebukt onder het verlies van haar zoon Esteban. Hij kwam 10 jaar geleden niet thuis nadat ze hem even alleen liet op het strand. Maddi gelooft tot op de dag van vandaag dat hij ontvoerd werd want Esteban kende de gevaren als kind van de zee.
Op dezelfde plek verschijnt Tom, een jongentje van dezelfde leeftijd die wel een tweelingbroer van Esteban lijkt te zijn. Maddi zoekt toenadering en raakt obsessief betrokken bij dit gezin.
Ik weet nog steeds niet als ik een thriller of een roman heb gelezen. Het boek heeft veel potentie want een verdwenen kind en een dubbelganger exact 10 jaar later zorgt voor de nodige mysterie. Alleen duurt het lang vooraleer de spanning stijgt, de auteur besteedt immers veel tijd aan de voorstelling van de personages en de daarbijhorende emoties. Daardoor zakt het verhaal wat in, maar wanneer de thriller het overneemt van de zweverige roman raakt het in een stroomversnelling. Alsof de auteur alles bewaard heeft tot op het laatst.
Het thema "reïncarnatie" kwam ik nog niet eerder tegen in een boek dus dit was zeker vernieuwend maar de schrijver balanceerde voor mij teveel op de grens van geloofwaardigheid versus zweverigheid.
Ondanks de aanwezigheid van intrigerende personages, de mooie locaties en het mysterieuze thema kon dit verhaal me toch niet helemaal betoveren.
Ik kreeg dit boek 2x toegestuurd dus ik recenseer zowel voor de Libelle leesclub als voor @standaarduitgeverij.
Als je dit boek ziet liggen in de rekken dan denk je bij jezelf, dit is het zomerboek bij uitstek! De zomerse kaft, de Auvergne en de aanwezigheid van strand en zee ... Ik spaarde dit verhaal tot mijn vakantie aanbrak. Zou wat "Al het blauw van de hemel was" in zomer 2024 , "Het kind in de golven" worden in 2025?
De alleenstaande moeder Maddi gaat gebukt onder het verlies van haar zoon Esteban. Hij kwam 10 jaar geleden niet thuis nadat ze hem even alleen liet op het strand. Maddi gelooft tot op de dag van vandaag dat hij ontvoerd werd want Esteban kende de gevaren als kind van de zee.
Op dezelfde plek verschijnt Tom, een jongentje van dezelfde leeftijd die wel een tweelingbroer van Esteban lijkt te zijn. Maddi zoekt toenadering en raakt obsessief betrokken bij dit gezin.
Ik weet nog steeds niet als ik een thriller of een roman heb gelezen. Het boek heeft veel potentie want een verdwenen kind en een dubbelganger exact 10 jaar later zorgt voor de nodige mysterie. Alleen duurt het lang vooraleer de spanning
21 juni 2010. Op het strand van het Baskische kuststadje Saint-Jean-de-Luz verdwijnt de kleine Esteban, tien jaar oud. Niemand heeft iets gezien. Maddi, zijn moeder, kan het zichzelf nooit vergeven dat ze hem even uit het oog verloor. Exact tien jaar later duikt op hetzelfde strand een jongen op die wel een dubbelganger van Esteban lijkt, een tweelingbroer. Ook tien jaar, dezelfde glimlach, dezelfde indigoblauwe zwemshort. Maar hij heet Tom en woont in de Auvergne. Voor Maddi staat het vast: Tom is haar zoon – een gereïncarneerde Esteban. Om hem te kunnen volgen, om hem te beschermen, laat ze alles achter. Want niets laat zich uitwissen. Niet de liefde van een moeder, niet de haat.
Als je dit boek ziet liggen in de rekken dan denk je bij jezelf, dit is het zomerboek bij uitstek! De zomerse kaft, de Auvergne en de aanwezigheid van zee en strand ... Ik spaarde dit verhaal tot mijn vakantie aanbrak. Zou wat "Al het blauw van de hemel" waq tijdens zomer 2024, "Het kind in de golven" worden in 2025?
De alleenstaande moeder Maddi gaat gebukt onder het verlies van haar zoon Esteban. Hij kwam 10 jaar geleden niet thuis nadat ze hem even alleen liet op het strand. Maddi gelooft tot op de dag van vandaag dat hij ontvoerd werd want Esteban kende de gevaren als kind van de zee.
Op dezelfde plek verschijnt Tom, een jongentje van dezelfde leeftijd die wel een tweelingbroer van Esteban lijkt te zijn. Maddi zoekt toenadering en raakt obsessief betrokken bij dit gezin.
Ik weet nog steeds niet als ik een thriller of een roman heb gelezen. Het boek heeft veel potentie want een verdwenen kind en een dubbelganger exact 10 jaar later zorgt voor de nodige mysterie. Alleen duurt het lang vooraleer de spanning stijgt, de auteur besteedt immers veel tijd aan de voorstelling van de personages en de daarbijhorende emoties. Daardoor zakt het verhaal wat in, maar wanneer de thriller het overneemt van de zweverige roman raakt het in een stroomversnelling. Alsof de auteur alles bewaard heeft tot op het laatst.
Het thema "reïncarnatie" kwam ik nog niet eerder tegen in een boek dus dit was zeker vernieuwend maar de schrijver balanceerde voor mij teveel op de grens van geloofwaardigheid versus zweverigheid.
Ondanks de aanwezigheid van intrigerende personages, de mooie locaties en het mysterieuze thema kon dit verhaal me toch niet helemaal betoveren.
Ik kreeg dit boek 2x toegestuurd dus ik recenseer zowel voor de Libelle leesclub als voor @standaarduitgeverij.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van ssst_just_one_more_chapter
Gesponsord
In 1938 vluchten de Freuds van Wenen naar Londen, waar Anna Freud weeshuizen opricht en op zoek gaat naar erkenning en hechte vriendschappen.
De jonge, verloren Ambre komt na een mislukte zelfmoordpoging in een hotel in de bergen terecht, waar ze zichzelf en het leven opnieuw leert te ontdekken.
