Lezersrecensie
Ze hebben meer bagage mee dan gedacht....
Liz is opgebrand door zowel haar huwelijk als haar werk en moet er dringend tussenuit. Ze heeft behoefte aan avontuur, een totale reset. Dus als het haar beurt is om de jaarlijkse vakantie met haar drie beste vriendinnen te plannen, haalt ze hen over om vier nachten te gaan wildkamperen in de prachtige bergen van Noorwegen. Na een wandeling door weelderige valleien, over torenhoge toppen en langs azuurblauwe meren is Liz ervan overtuigd dat de wandeling precies is wat ze nodig heeft om haar leven weer op de rails te krijgen. Tot ze een levenloos lichaam vinden op de bodem van een ravijn.
De moordenaar legt dezelfde hike af als de vriendinnengroep en zal er alles aan doen om zijn geheimen verborgen te houden – zelfs als dat betekent dat de groep vriendinnen niet levend uit de wildernis ontsnapt.
Omdat Noorwegen een bepaalde aantrekkingskracht op mij heeft wilde ik in mijn hoofd graag mee wandelen met deze 4 vriendinnen. Liz kiest in tegenstelling tot de voorbije jaren voor een avontuurlijke vakantie in de bergen. Even weg van alles en iedereen om in het reine te komen met zichzelf. Alleen is de natuur soms zo woest en ondoordringbaar dat deze hike een tocht op leven en dood wordt.
De schrijver weet als inleiding het vertrek heel goed te schetsen; de voorbereidingen die getroffen worden, het wegen van de rugzak, het afscheid met het thuisfront maar ook de twijfel die toeslaat. Want blijkbaar is niet iedereen in even goede conditie.
Tijdens de hike komen ze alle 4 meermaals zichzelf tegen, ze lopen tegen uitdagingen aan en lijken opgekropte gevoelens eindelijk los te kunnen laten. Onderhuids dragen de verantwoordelijke Liz, de ambitieuze Helena, de emotionele Maggie en de populaire Joni veel meer bagage mee dan dat hun rugzak doet blijken.
Wanneer zij onwetend vechten tegen de woestheid van de bergpaden lopen er enkele geoefende wandelaars met hen mee ... Iemand die treurt om zijn vermiste liefde maar ook mannen die hun kennis van het gebied inzetten om pottenkijkers op afstand te houden.
Lucy Clarke legt de desolaatheid vast in haar woorden, ze doet je de pijn aan je voeten, het gewicht van je rugzak en de angst om te verdwalen voelen zoals je zelf op tocht bent. Soms leek het allemaal wat mission impossible maar als je dat knopje kan omzetten beleef je een hels avontuur.
Het gezegde "In tijden van nood leer je je vrienden kennen" is hier enorm van toepassing, want soms moet er eerst iets gebeuren voor je beseft wat je aan elkaar hebt..
Het boek bevat zowel emotionele spanning dat een beladen sfeer creëert maar toont ook dat de natuur zowel je trouwste metgezel als je grootste vijand kan zijn.
Bedankt voor deze tocht en het recensie exemplaar @uitgeverijlanno @boekerij
De moordenaar legt dezelfde hike af als de vriendinnengroep en zal er alles aan doen om zijn geheimen verborgen te houden – zelfs als dat betekent dat de groep vriendinnen niet levend uit de wildernis ontsnapt.
Omdat Noorwegen een bepaalde aantrekkingskracht op mij heeft wilde ik in mijn hoofd graag mee wandelen met deze 4 vriendinnen. Liz kiest in tegenstelling tot de voorbije jaren voor een avontuurlijke vakantie in de bergen. Even weg van alles en iedereen om in het reine te komen met zichzelf. Alleen is de natuur soms zo woest en ondoordringbaar dat deze hike een tocht op leven en dood wordt.
De schrijver weet als inleiding het vertrek heel goed te schetsen; de voorbereidingen die getroffen worden, het wegen van de rugzak, het afscheid met het thuisfront maar ook de twijfel die toeslaat. Want blijkbaar is niet iedereen in even goede conditie.
Tijdens de hike komen ze alle 4 meermaals zichzelf tegen, ze lopen tegen uitdagingen aan en lijken opgekropte gevoelens eindelijk los te kunnen laten. Onderhuids dragen de verantwoordelijke Liz, de ambitieuze Helena, de emotionele Maggie en de populaire Joni veel meer bagage mee dan dat hun rugzak doet blijken.
Wanneer zij onwetend vechten tegen de woestheid van de bergpaden lopen er enkele geoefende wandelaars met hen mee ... Iemand die treurt om zijn vermiste liefde maar ook mannen die hun kennis van het gebied inzetten om pottenkijkers op afstand te houden.
Lucy Clarke legt de desolaatheid vast in haar woorden, ze doet je de pijn aan je voeten, het gewicht van je rugzak en de angst om te verdwalen voelen zoals je zelf op tocht bent. Soms leek het allemaal wat mission impossible maar als je dat knopje kan omzetten beleef je een hels avontuur.
Het gezegde "In tijden van nood leer je je vrienden kennen" is hier enorm van toepassing, want soms moet er eerst iets gebeuren voor je beseft wat je aan elkaar hebt..
Het boek bevat zowel emotionele spanning dat een beladen sfeer creëert maar toont ook dat de natuur zowel je trouwste metgezel als je grootste vijand kan zijn.
Bedankt voor deze tocht en het recensie exemplaar @uitgeverijlanno @boekerij
2
Reageer op deze recensie