Wat heb ik net gelezen?

In een slaperig kustplaatsje staat het leven van de zeventienjarige Billy Hasler op het punt een angstaanjagende wending te nemen. Wanneer zijn beste vriend David Spivey een mysterieus huis erft op een nabijgelegen eiland, lijkt het de perfecte plek om hun laatste zomer door te brengen voordat ze naar de universiteit gaan. Geen ouders. Geen problemen. Geen verantwoordelijkheden. Terwijl ze graven in het duistere verleden van het eiland, wekken de jongens een oud kwaad op en wat begint als een onschuldig zomeravontuur verandert al snel in een nachtmerrie. Want het huis blijkt een markante beheerder te hebben en de regels die zijn opgesteld voor degenen die het huis betreden zijn niet mals.

Ik had al wisselende reacties gehoord over dit boek maar als recensent wil ik het uit respect voor de auteur altijd zelf een eerlijke kans geven. Maar deze keer haalde dit boek mij volledig uit mijn leesvibe, ik moest ploeteren tot het einde en zelfs dan stelde ik mijzelf de vraag "wat heb ik nu gelezen?"

J.D. Barker als thriller auteur scoorde hoog met zijn Sam Porter reeks, zelfs in "Augustus" had hij mij mee toen hij een vleugje SF over zijn verhalen strooide maar sinds "Doodsvonnis" voel ik dat het niet meer klikt tussen ons. Het discrete SF sfeertje is uitgegroeid tot iets wat ik niet meer kan geloven. En de kunst van het verhalen vertellen is toch net dat de lezer zich er helemaal in kan verliezen.

Spivey erft een huis van zijn exentrieke grootmoeder, gelegen op een eiland voor de kust van hun woonplaats. Er valt weinig te beleven in dit slaperig stadje dus de jeugd is maar al te blij met deze nieuwe feestlocatie uit het zicht van de volwassenen. Alleen zijn er enkele opmerkelijke regels die bij de erfenis van dit huis horen...

De jongelui hebben geen idee, zodra ze voet aan wal zetten, wat het huis met hen van plan is ... en wie is Emerson?

En eerlijk ik weet het ook niet, het verhaal begint realistisch met een leuke vriendengroep waar de eerste verliefdheden en stoerdoenerij schering en inslag zijn. Maar halfweg neemt het verhaal een bizarre wending, komen er occulte elementen aan te pas en had ik geen idee welke richting dit uitging. De schrijfstijl en opbouw voelden heel chaotisch en er rommelde wel meer dan de luiken aan het venster toen er een storm opstak.

Soms vind ik het net verrijkend als auteurs eens een andere weg inslaan want dat houdt hun boeken fris en vernieuwend maar bij J.D Barker mis ik echt zijn vroegere werk. Het experimenteren met een nieuw genre had voor mij niet gemoeten. Maar ongetwijfeld zullen er wel fans zijn die het bovennatuurlijke kunnen appreciëren.

Intussen verscheen "De schrijfster" op 21 oktober, een nieuwe politiethriller geschreven met co-auteur James Patterson.

Bedankt @uitgeverijlannoo voor het recensie exemplaar. Dit boek was geen match met mij of ik heb er niets van begrepen dus vandaar deze eerlijke recensie.