Mijn favoriete roadtrip!

Naar jaarlijkse traditie gaan Jules en Yassine samen liften. Dit jaar is Boedapest hun bestemming, maar de weg van de vrienden leidt niet naar de Hongaarse hoofdstad. Voor Jules eindigt de trip in een politiekantoor. Van Yassine is geen spoor meer. Ook Do en Stef trekken naar Boedapest. Het is hun eerste liftreis en ze moeten meteen vluchten voor een gewapende boer, worden voor dood achtergelaten langs de autosnelweg en gaan op tour met een beginnende rockband. Maar onderweg groeien ze ook naar elkaar toe. Hun ontluikende liefde stelt hen voor een hartverscheurende keuze. Asfalt is een verhaal over twee reizen die naar één bestemming leiden. Overgeleverd aan de gratie van de onbekenden die hen een lift geven, maken vier jongeren een tocht die hun leven voorgoed zal veranderen.

Wat ben ik dankbaar dat dit boek op mijn pad is gekomen, tegen de achtergrond van de Toscaanse heuvels lifte ik mee naar Boedapest. Zelf heb ik de moed niet om met mijn duim omhoog langs de autosnelweg te staan maar Niels heeft mij toch het gevoel gegeven dat ik er bij was.

Jules heeft grote plannen om de documentaire te maken die hij wil indienen als afstudeerproject. Reizen zoals de hippies in de jaren '60 deden, met enkel een rugzak en een stuk karton. De vrienden vertrekken met Boedapest als bestemming en bijzonder veel goesting. Dat Yassine wat stiller is dan normaal, hoeft niets te betekenen ... toch ?

Stef wil zijn beste vriend Dennis opzoeken die op Erasmus is in Boedapest, de goedkoopste manier om daar te raken is door te liften. Om niet alleen langs de kant van de weg te hoeven staan nodigt hij Do uit om hem te vergezellen. Alleen heeft Do een bepaalde aantrekkingskracht op iedereen waarmee ze in contact komt.

De sterkte van dit boek zit hem in het nostalgische aspect, vanaf de 1e bladzijde krijgt de schrijver het voor elkaar om je de knop te doen omdraaien. Je verantwoordelijke volwassen zelf blijft thuis achter en je staat opnieuw aan het begin van je leven, met die onbezorgde flair en de onbeschreven jaren die nog voor je liggen.

De herkenbaarheid van die gevoelens kwamen als een boomerang op mij af, de tijd dat iedereen de hits van de Backstreet Boys woord voor woord meekweelde en de zomers eindeloos en heet waren. Zomers die elk hun eigen verhaal hadden vol gevoelens waar je nog geen raad mee wist.

De vluchtige ontmoetingen met iedere chauffeur die hen een lift gaf werden mini verhaaltjes die een extra cachet aan het verhaal gaven. Ik vond het steeds spannend bij wie ze nu weer in de wagen gingen stappen.

Door het sappig taalgebruik doorspekt met Vlaamse en Engelse invloeden vergat ik dat ik een fictief boek aan het lezen was. Soms voelde ik mij gewoon tussen vrienden, waarbij de ene anekdote na de andere voorbijkwam. De eigen ervaringen van de schrijver zorgden hierbij zeker voor de realistische weergave.

Er zit vaart in het boek en het ademt verwachting, vriendschap en ontluikende liefde. De verschillen tussen de 2 reisgezelschappen wordt goed geschetst, bij de ene gaat het er al wat ruwer aan toe dan bij de andere. Boys will be boys?!

Het einde is zo eenvoudig en toch zo magistraal uitgewerkt, zo voor de hand liggend en toch zag je het niet aankomen. Net zoals de volgende bocht in de weg.


Bedankt voor deze rit Niels en @standaarduitgeverij voor het recensie exemplaar