Hoop op geluk en angst om het te verliezen

'In de schemer fluit de merel' gaat over drie eenzame mensen die in hetzelfde appartementengebouw in Stockholm wonen. Elisabeth is depressief en sluit zich volledig af van de buitenwereld. De post die op haar deurmat landt, vindt ze al erg genoeg. Otto is een wat oudere weduwnaar en liefhebber van literatuur. Hij heeft het gevoel alsof het leven door zijn vingers geglipt is. Elias is een getalenteerde tekenaar en is nog op zoek naar zichzelf. Als er een pakketje voor Elisabeth per ongeluk bij Elias bezorgd wordt, ontstaat er een heel voorzichtig contact tussen de drie mensen waarbij de boeken, die ze elkaar geven uit hun eigen verzameling en de tekeningen die Elias maakt, een belangrijke rol spelen.

Het is een boek over eenzaamheid, hoop op geluk en de angst om gekwetst te worden. Voor Elisabeth hangt hoop samen met de angst om het weer te verliezen. De fluitende merel is een symbool voor hoop op geluk. Durven de drie mensen het aan om gelukkig te worden? Het verhaal is traag maar de sfeer des te intenser.

Olsson heeft een poëtische schrijfstijl: ze schrijft mooie zinnen en weet de sfeer in het boek mooi neer te zetten. Zo lijken de gedetailleerde beschrijvingen van het kille weer de gevoelens en depressies van Elisabeth te versterken. Olsson vertelt een gedeelte van het verhaal niet, maar zorgt er toch voor dat dit gedeelte bij de lezer binnenkomt. Alsof dit gedeelte tussen de regels door geschreven is. Olssons personages zijn geloofwaardig en langzaam komt de lezer te weten wat zij in het verleden hebben meegemaakt, wat hen gemaakt heeft zoals ze nu zijn. Even lijkt het erop dat er een zoetsappig einde aan het verhaal komt, maar dan neemt het verhaal plotseling een hele andere wending en laat de lezer onthutsend achter. Dan wordt ineens duidelijk waarom Elisabeth de dingen zei die ze eerder zei en waarom ze de bepaalde dingen deed.