Feelgood thriller

Het begin van het boek is zeer pakkend, al met een paar zinnen ben je net als Tim in het gangenstelsel van de Bunker en wil je weten of het lukt om eruit te komen. Maar het verhaal verloopt niet chronologisch en wordt tevens vanuit drie personen verteld: Tim, Emily en Jeff, dus als lezer moet je geduld hebben. Je krijgt een blik op het nu van Tim en Emily en flashbacks die de aanloop vormen tot iets wat nog lang onduidelijk blijft. Al wordt op een gegeven moment wel duidelijk wat de gemeenschappelijke noemer van hun levens is.
Het boek draait om een actueel onderwerp en doet je beseffen hoe kwetsbaar je bent als onwetende consument. De digitale informatie die bedrijven over je te weten komen aan de hand van alles wat wordt vastgelegd, wordt niet alleen ten goede van de consument aangewend.
‘Met alle databases waartoe wij theoretisch toegang hebben, denk aan bibliotheken, krantenuitgevers, universiteiten, ziekenhuizen, banken, verzekeringsmaatschappijen en overheden, kun je interessante zaken over mensen ontdekken.’

De opbouw van het verhaal is hier en daar wat langdradig en vooral de relatie van Tim en Amy wordt nogal breed uitgemeten, maar voegt niet veel toe aan het verhaal en doet daarmee wat afbreuk aan de spanning. Amy had relevant voor het verhaal kunnen zijn als ze twijfels had gehad bij het aanbod dat Tim krijgt: waarom wordt iemand met een zesjesmentaliteit en bijbehorende cijfers aangeworven door Keeler die normaal alleen voor de uitblinkers kiest? Als iets te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat meestal ook.
‘Het “High Potential Program”? Daar wist ik niets van, maar het verbaast me nog meer dat de foto die erbij staat uit het hermetisch afgesloten studentensysteem van de universiteit komt. Ik heb zelf niet eens een digitale kopie. Vreemd, net zoals Kim me in haar hotelkamer in Atlantic City vertelde enorm onder de indruk te zijn van mijn cijfers op diezelfde universiteit.’


Tim, die een sleutelrol in het hele gebeuren heeft, lijkt bij iedereen in de smaak te vallen en maakt snel vrienden, al verwaarloost hij degenen die hem het meest na staan. Als Amy er op een gegeven moment de brui aan geeft, gaat ook dat vrij soepeltjes na zo’n langdurige relatie. Daarbuiten vergeeft iedereen de ander snel en is alles al vlot weer koek en ei.
De andere personages worden niet zo goed uitgewerkt en daardoor mist het wat aan kracht. Over de opbouw van zijn nieuwe leven kom je weinig te weten, terwijl dat best moeilijk moet zijn geweest, maar daar lijkt alles ook even gladjes te zijn verlopen.
De spanningsopbouw van het verhaal is over het algemeen prima, je wilt continue verder lezen om te zien hoe het verder gaat. Natuurlijk vallen er de nodige slachtoffers, maar het zijn bijna alleen de slechteriken die het niet overleven. Het zou allemaal net een beetje rauwer mogen, een beetje meer mogen schuren, iets meer pit mogen hebben en wat minder politiek correct zijn. Al zou dit natuurlijk prima het begin kunnen vormen van een nieuw genre, de feelgood-thriller.
Al met al een zeer verdienstelijk debuut en het smaakt zeker naar meer.