Het boek begint in 1957, in de boekhandel van de heer Sempere en zijn zoon Daniel wordt maar weinig verkocht, de crisis laat overal zijn sporen na.
Door in de etalage een kerststal neer te zetten, waar de mensen naar kunnen kijken, hoopt men dat de omzet zal stijgen. Dit lijkt ook te gaan lukken, zeker als daar een vreemdeling komt die een zeer bijzondere uitgave van
“de graaf van Monte Cristo” van Alexander Dumas koopt.
De vreemdeling schrijft iets in het boek en vraagt aan Daniel of hij het boek aan zijn vriend en collega, Fermin Romero de Torres, wil geven.
Fermin is druk bezig met de voorbereiding voor zijn huwelijk met Bernarda, maar als hij de boodschap voor in het boek leest raakt hij volledig over de toeren.

Dan gaat het boek terug naar het oorlogsjaar 1939, een verschrikkelijke tijd in de tumultueuze geschiedenis van Spanje, Fermin zit in de gevangenis, het Kasteel van Montjuic.
De directeur van deze gevangenis, Mauricio Valls, is een man die de gevangenen onmenselijk behandelt, hij laat de mensen net zo lang mishandelen totdat ze aan zijn verlangens voldoen.
Zo laat hij zijn door hem geschreven “meesterwerken” herschrijven door David Martin, in de hoop zo als een literair wonder wereldberoemd te worden.
In deze gevangenis bepalen intriges, verraad maar ook vriendschap het dagelijks leven.

Al lezende komen we er achter wie of wat nu eigenlijk “de gevangene van de hemel is”.

Het is een prachtig boek, geschreven in een schitterende vertaling en een taalgebruik waar menig schrijver jaloers op zal zijn.
Hoewel het boek afzonderlijk gelezen kan worden zou ik toch eerst De schaduw van de wind en Het spel van de engel lezen, anders kan ik me voorstellen dat de personages niet helemaal goed uit de verf komen.
Ik wacht het vierde deel in spanning af………