Lezersrecensie
Het mysterie van Idle Hall
Recensie van:
Het mysterie van Idle Hall
Auteur :
Erica Pierik
Erica Pierik (1975) groeide op in de bossen van de Achterhoek en woont sinds kort in Zwolle. Ze werkt als tekstschrijver en schrijver van fictie en non-fictie. Eerder verscheen bij Loft Books Het poppenhuis.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij Loft Books Publishing in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: Loft Books Publishing
Genre: historische feelgood
Cover en flaptekst:
Een schitterend huis of state in Engelse stijl omringd door prachtig natuurschoon. Ik wil gelijk het plaatje binnen stappen en het mysterie ontrafelen.
Quote:
Je hebt wát?’ Verbijsterd keek Diana haar zoon aan, die met een ernstig gezicht naar een brief in zijn handen keek.
‘Een huis geërfd. Een estate zelfs, staat hier. Wat is een estate, mam?’
‘Een landgoed. Maar sorry, ik volg het echt niet. Van wie? Waar? Hoezo?’ Diana voelde paniek opwellen, een gevoel dat haar vaker bekroop als ze aanvoelde dat er iets niet klopte. Mark zag het gebeuren en reageerde zoals vaker door zich iets weg te draaien, alsof hij het niet onder ogen wilde komen. Maar ze zaten samen aan tafel, de resten van het avondeten nog tussen hen in, en veel ruimte om zijn moeder te negeren had Mark niet. Dus zuchtte hij een keer en gaf haar zonder op te kijken de brief die hij voor het avondeten uit de brievenbus beneden in het portaal had meegenomen.
Diana keek naar de aanhef; de brief was gedateerd op 12 april en kwam uit Greenfield bij Manchester. Grappig, hun achternaam was Groeneveldt. Het was vast toeval Zonder er verder over na te denken las Diana de brief. Mark had gelijk toen hij zei dat hij de erfgenaam bleek te zijn van een Engelsman met een flink landgoed. Zijn naam was Richard Grenefeld en nu begon Diana te vermoeden dat het helemaal niet zo toevallig was dat zij erfgenaam bleek. Of wacht, het had niets met haar te maken; de brief was expliciet aan Mark gericht en haar naam kwam er niet in voor. Dat was wel bizar; hoezo haar zoon en niet zij?
Met licht gefronste wenkbrauwen las ze verder. Er stonden instructies in de brief; als Mark de erfenis zou accepteren, moest hij naar Middleton komen waar de notaris zetelde die alles af zou handelen. Diana keek op naar Mark, die nog steeds met neergeslagen ogen zat.
‘Mark?’
Hij keek op.
‘Als dit waar is, dan betekent het nogal wat. Een huis, in Engeland, voor jou…Wat denk jij?’
Mark trok licht zijn schouders op. ‘Weet ik niet. Is het wel serieus?’
Diana keek weer naar de brief. Het zag er officieel uit, maar het was wel een goede vraag. Was dit echt, of was het een flauwe grap van iemand?
‘Er zit nog een vel papier in de envelop, mam.’ Mark reikte haar de envelop en Diana haalde het papier eruit.
‘Wil je het niet eerst zelf lezen?’ vroeg ze. Mark schudde zijn hoofd en Diana vouwde het vel open. Het bleek een soort stamboom met tientallen namen en data die teruggingen tot halverwege de negentiende eeuw. Met een schok zag Diana dat hier haar naam wel in voorkwam, net als die van haar zoon. ‘Ik denk wel dat het serieus is,’ zei ze zacht en ze gaf het papier aan Mark.
Hij reageerde verrast. ‘Mijn naam staat hierop! En de jouwe ook, en de namen van jouw ouders ook. De rest ken ik niet.’ Hij legde het vel voor zich neer op tafel en boog zich over de namen en data. ‘Papa’s naam staat er niet bij.’
Diana voelde onmiddellijk tranen in haar ogen opwellen, zoals altijd wanneer Walter ter sprake kwam. Het was negentien jaar geleden en ze had er nog steeds geen vrede mee.
Het verhaal:
Dianas rustige leven neemt een onverwachte wending wanneer haar zoon een enigszins vervallen landhuis in Engeland erft. In eerste instantie houdt ze afstand, ze vindt het allemaal heel opmerkelijk. Maar wanneer ze er toch eindelijk binnenstapt, voelt ze een onverklaarbare verbondenheid met de plek en vooral met de overleden voormalige bewoonster Phyllis. Als ze samen met de onverwachts charmante opzichter Logan brieven van Phyllis vindt, ontvouwt zich een tragisch en ontroerend levensverhaal vol geheimen.. Voor ze het weet komt Dianas eigen leven ook in een stroomversnelling. Het mysterie van Idle Hall is een betoverende roman over liefde, verlies en de kracht van verborgen verhalen. Laat je in deze meeslepende roman meevoeren naar een wereld waar elke ontdekking een nieuw geheim onthult, maar ook een nieuwe vraag opwerpt. Laat je in deze meeslepende roman meevoeren naar een wereld waar elke ontdekking een nieuw geheim onthult, maar ook een nieuwe vraag opwerpt.
Mijn leesbeleving:
Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. Ik werd het verhaal in getrokken en was overal live getuige van. Voor mij voelde het alsof Prinses Lady Diana Spencer speciaal voor dit verhaal even wakker werd gekust. Ik had haar beeltenis voor me als ik over personage Diana las. Dezelfde warmte, bevlogenheid, medemenselijkheid en doorzettingsvermogen. Een mensenmens. Bereid om hen die hun ware ik, hun ware gevoelens niet durfden of mochten tonen een stem te geven zonder consequenties.
Nog nooit was ik in Engeland maar door dit verhaal was ik er. De schrijfstijl die Erica hanteert is beeldend, filmisch en bovenal houdt het continu een belofte in. Die door op zoek te gaan ontrafelend zal werken voor mysteries. Naast Diana vond ik de overige personages ook gedetailleerd uitgewerkt. Voor mij bestonden ze niet enkel op papier. Als Polly riep voor de thee, lunch of het diner dan rammelde mijn maag ook en had ik dorst. Ik rook de heerlijke geuren. Bij Mark bespeurde ik geestdrift en onrust om alles aan te pakken om de oude glorie te herstellen. Logan vond ik eerst heel mysterieus en niet in te schatten. Gaandeweg kwam er vertrouwen bij maar dat duurde lang.
De reizen van en naar het verleden naar het heden vond ik fascinerend en meeslepend. Diana haar missie werd de mijne. Met daarbij alle emoties; verdriet om je werkelijke gevoelens niet te mogen tonen via je goede hart maar mee te moeten lopen in de heersende etiquette, boosheid om de toorn vanuit onwetendheid en jaloezie, ontgoocheling en ontreddering als de waarheid geopenbaard wordt.
De glimpen naar het verleden via objecten en dromen was zo echt dat het me de adem meerdere malen benam. De spanning vierde continu hoogtij en daardoor bleef ik geboeid door lezen. Het besef dat je wel terug kunt reizen in de tijd en veel kunt leren over toen maakte me ook melancholisch. Hoe graag je het ook zou willen je kunt de geschiedenis niet herschrijven, je kunt niets ongedaan maken. Niets zou helpen. Hoe graag je dat ook zou willen. Geen warmte en genegenheid heelt en een doekje voor het bloeden helpt niet. Communicatie op spiritueel niveau gelukkig wel. En dat leidt tot grote hoogten.
Voor een kort verhaal zit er zoveel kracht, reflectie, mysterie, spiritualiteit en deed het me qua stijl ook denken aan een verhaal wat ik eens las van V.E. Schwab. Ook bevat dit verhaal waardevolle lessen. Laat iedereen in zijn of haar waarde, voor gemoedsrust laat de liefde hoogtij vieren op welke manier of in welke vorm dan ook. Wars van geldende regels en de geldende etiquette of zogeheten moraal. Ieder mens is een parel in Gods hand. Voor Hem is iedereen geliefd, gelijk en maakt geaardheid, geloofsovertuiging, politieke overtuiging, etniciteit en cultuur niets uit. Hopelijk trekt een ieder lessen uit dit verhaal.
De plot laat alle verhaallijnen bij elkaar komen. En cupido schiet ook nog eens in de roos. Laat gevoelens van passie en liefde hoogtij vieren boven redenatie en verstand.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een prima opgebouwd verhaal. Met “bits and pieces” wordt het verhaal tot in de diepste kern ontrafelt. Als lezer puzzel je mee met een prima gecast aantal personages. Velen stelen je hart terwijl je anderen liever ziet verdwijnen. Een verhaal met een rijkdom aan geschiedenis en spiritualiteit die zijn weerga niet kent. Je voelt dit verhaal tot in je tenen.
De schrijfstijl is beeldend en filmisch, krachtig en continu mysterieus. De auteur houdt de aandacht prima vast waardoor je geboeid door blijft lezen. De reizen door tijd en ruimte zijn fascinerend.
Ik lees graag meer van Erica Pierik. Tevens ben ik zeer benieuwd naar haar verhaal Het poppenhuis.
Bedankt dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
Het mysterie van Idle Hall
Auteur :
Erica Pierik
Erica Pierik (1975) groeide op in de bossen van de Achterhoek en woont sinds kort in Zwolle. Ze werkt als tekstschrijver en schrijver van fictie en non-fictie. Eerder verscheen bij Loft Books Het poppenhuis.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij Loft Books Publishing in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: Loft Books Publishing
Genre: historische feelgood
Cover en flaptekst:
Een schitterend huis of state in Engelse stijl omringd door prachtig natuurschoon. Ik wil gelijk het plaatje binnen stappen en het mysterie ontrafelen.
Quote:
Je hebt wát?’ Verbijsterd keek Diana haar zoon aan, die met een ernstig gezicht naar een brief in zijn handen keek.
‘Een huis geërfd. Een estate zelfs, staat hier. Wat is een estate, mam?’
‘Een landgoed. Maar sorry, ik volg het echt niet. Van wie? Waar? Hoezo?’ Diana voelde paniek opwellen, een gevoel dat haar vaker bekroop als ze aanvoelde dat er iets niet klopte. Mark zag het gebeuren en reageerde zoals vaker door zich iets weg te draaien, alsof hij het niet onder ogen wilde komen. Maar ze zaten samen aan tafel, de resten van het avondeten nog tussen hen in, en veel ruimte om zijn moeder te negeren had Mark niet. Dus zuchtte hij een keer en gaf haar zonder op te kijken de brief die hij voor het avondeten uit de brievenbus beneden in het portaal had meegenomen.
Diana keek naar de aanhef; de brief was gedateerd op 12 april en kwam uit Greenfield bij Manchester. Grappig, hun achternaam was Groeneveldt. Het was vast toeval Zonder er verder over na te denken las Diana de brief. Mark had gelijk toen hij zei dat hij de erfgenaam bleek te zijn van een Engelsman met een flink landgoed. Zijn naam was Richard Grenefeld en nu begon Diana te vermoeden dat het helemaal niet zo toevallig was dat zij erfgenaam bleek. Of wacht, het had niets met haar te maken; de brief was expliciet aan Mark gericht en haar naam kwam er niet in voor. Dat was wel bizar; hoezo haar zoon en niet zij?
Met licht gefronste wenkbrauwen las ze verder. Er stonden instructies in de brief; als Mark de erfenis zou accepteren, moest hij naar Middleton komen waar de notaris zetelde die alles af zou handelen. Diana keek op naar Mark, die nog steeds met neergeslagen ogen zat.
‘Mark?’
Hij keek op.
‘Als dit waar is, dan betekent het nogal wat. Een huis, in Engeland, voor jou…Wat denk jij?’
Mark trok licht zijn schouders op. ‘Weet ik niet. Is het wel serieus?’
Diana keek weer naar de brief. Het zag er officieel uit, maar het was wel een goede vraag. Was dit echt, of was het een flauwe grap van iemand?
‘Er zit nog een vel papier in de envelop, mam.’ Mark reikte haar de envelop en Diana haalde het papier eruit.
‘Wil je het niet eerst zelf lezen?’ vroeg ze. Mark schudde zijn hoofd en Diana vouwde het vel open. Het bleek een soort stamboom met tientallen namen en data die teruggingen tot halverwege de negentiende eeuw. Met een schok zag Diana dat hier haar naam wel in voorkwam, net als die van haar zoon. ‘Ik denk wel dat het serieus is,’ zei ze zacht en ze gaf het papier aan Mark.
Hij reageerde verrast. ‘Mijn naam staat hierop! En de jouwe ook, en de namen van jouw ouders ook. De rest ken ik niet.’ Hij legde het vel voor zich neer op tafel en boog zich over de namen en data. ‘Papa’s naam staat er niet bij.’
Diana voelde onmiddellijk tranen in haar ogen opwellen, zoals altijd wanneer Walter ter sprake kwam. Het was negentien jaar geleden en ze had er nog steeds geen vrede mee.
Het verhaal:
Dianas rustige leven neemt een onverwachte wending wanneer haar zoon een enigszins vervallen landhuis in Engeland erft. In eerste instantie houdt ze afstand, ze vindt het allemaal heel opmerkelijk. Maar wanneer ze er toch eindelijk binnenstapt, voelt ze een onverklaarbare verbondenheid met de plek en vooral met de overleden voormalige bewoonster Phyllis. Als ze samen met de onverwachts charmante opzichter Logan brieven van Phyllis vindt, ontvouwt zich een tragisch en ontroerend levensverhaal vol geheimen.. Voor ze het weet komt Dianas eigen leven ook in een stroomversnelling. Het mysterie van Idle Hall is een betoverende roman over liefde, verlies en de kracht van verborgen verhalen. Laat je in deze meeslepende roman meevoeren naar een wereld waar elke ontdekking een nieuw geheim onthult, maar ook een nieuwe vraag opwerpt. Laat je in deze meeslepende roman meevoeren naar een wereld waar elke ontdekking een nieuw geheim onthult, maar ook een nieuwe vraag opwerpt.
Mijn leesbeleving:
Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. Ik werd het verhaal in getrokken en was overal live getuige van. Voor mij voelde het alsof Prinses Lady Diana Spencer speciaal voor dit verhaal even wakker werd gekust. Ik had haar beeltenis voor me als ik over personage Diana las. Dezelfde warmte, bevlogenheid, medemenselijkheid en doorzettingsvermogen. Een mensenmens. Bereid om hen die hun ware ik, hun ware gevoelens niet durfden of mochten tonen een stem te geven zonder consequenties.
Nog nooit was ik in Engeland maar door dit verhaal was ik er. De schrijfstijl die Erica hanteert is beeldend, filmisch en bovenal houdt het continu een belofte in. Die door op zoek te gaan ontrafelend zal werken voor mysteries. Naast Diana vond ik de overige personages ook gedetailleerd uitgewerkt. Voor mij bestonden ze niet enkel op papier. Als Polly riep voor de thee, lunch of het diner dan rammelde mijn maag ook en had ik dorst. Ik rook de heerlijke geuren. Bij Mark bespeurde ik geestdrift en onrust om alles aan te pakken om de oude glorie te herstellen. Logan vond ik eerst heel mysterieus en niet in te schatten. Gaandeweg kwam er vertrouwen bij maar dat duurde lang.
De reizen van en naar het verleden naar het heden vond ik fascinerend en meeslepend. Diana haar missie werd de mijne. Met daarbij alle emoties; verdriet om je werkelijke gevoelens niet te mogen tonen via je goede hart maar mee te moeten lopen in de heersende etiquette, boosheid om de toorn vanuit onwetendheid en jaloezie, ontgoocheling en ontreddering als de waarheid geopenbaard wordt.
De glimpen naar het verleden via objecten en dromen was zo echt dat het me de adem meerdere malen benam. De spanning vierde continu hoogtij en daardoor bleef ik geboeid door lezen. Het besef dat je wel terug kunt reizen in de tijd en veel kunt leren over toen maakte me ook melancholisch. Hoe graag je het ook zou willen je kunt de geschiedenis niet herschrijven, je kunt niets ongedaan maken. Niets zou helpen. Hoe graag je dat ook zou willen. Geen warmte en genegenheid heelt en een doekje voor het bloeden helpt niet. Communicatie op spiritueel niveau gelukkig wel. En dat leidt tot grote hoogten.
Voor een kort verhaal zit er zoveel kracht, reflectie, mysterie, spiritualiteit en deed het me qua stijl ook denken aan een verhaal wat ik eens las van V.E. Schwab. Ook bevat dit verhaal waardevolle lessen. Laat iedereen in zijn of haar waarde, voor gemoedsrust laat de liefde hoogtij vieren op welke manier of in welke vorm dan ook. Wars van geldende regels en de geldende etiquette of zogeheten moraal. Ieder mens is een parel in Gods hand. Voor Hem is iedereen geliefd, gelijk en maakt geaardheid, geloofsovertuiging, politieke overtuiging, etniciteit en cultuur niets uit. Hopelijk trekt een ieder lessen uit dit verhaal.
De plot laat alle verhaallijnen bij elkaar komen. En cupido schiet ook nog eens in de roos. Laat gevoelens van passie en liefde hoogtij vieren boven redenatie en verstand.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een prima opgebouwd verhaal. Met “bits and pieces” wordt het verhaal tot in de diepste kern ontrafelt. Als lezer puzzel je mee met een prima gecast aantal personages. Velen stelen je hart terwijl je anderen liever ziet verdwijnen. Een verhaal met een rijkdom aan geschiedenis en spiritualiteit die zijn weerga niet kent. Je voelt dit verhaal tot in je tenen.
De schrijfstijl is beeldend en filmisch, krachtig en continu mysterieus. De auteur houdt de aandacht prima vast waardoor je geboeid door blijft lezen. De reizen door tijd en ruimte zijn fascinerend.
Ik lees graag meer van Erica Pierik. Tevens ben ik zeer benieuwd naar haar verhaal Het poppenhuis.
Bedankt dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
1
Reageer op deze recensie