Ondanks je geen geluid hoort, klinkt de prachtige muziek door de bladzijden heen!

Een passionele en muzikale roman over ambities, concurrentie, vriendschap, geloven in jezelf en breken met het bekende. Vivaldi’s muze - of aartsrivale - is in dit boek tot leven gebracht, net als Venetië zelf. De instrumentalist heeft me verrast!

De wees Anna Maria mag dan geen naam, bezit of familie hebben, maar ze heeft talent en ambitie. Haar hoop is gevestigd op haar vioolleraar, Antonio Vivaldi. Maar het najagen van die ambitie zal alles wat ze liefheeft op de proef stellen.

Anna Maria heeft een bizar kleine leefwereld, maar grootse dromen. Tijdens het spelen van de viool wordt ze een met haar eigen spel. Dit verhaal ademt noten, composities, passie en zelfs gevoelens worden omgezet in toonhoogtes. De auteur vertelt een levensverhaal via muziek. En dat doet ze op een vlotte manier.

Het vioolspel is onvermijdelijk, evenals de liefde voor muziek, waardoor een ‘muziekroman’ een passende benaming is. Toch is het boek veelzijdig en meer dan Anna Maria’s talent. De auteur gaat onderwerpen zoals vriendschap, weeskinderen, geheimen, prostitutie en eenzaamheid niet uit de weg. Daarnaast spelen binnen het orkest rivaliteit, jaloezie en wreedheid een grote rol. Kortom: never a dull moment.

Anna Maria maakt een mooie ontwikkeling door. Als lezer zie je haar vanaf haar opgroeien. Haar persoonlijkheid is soms bitterzoet, maar bovenal is ze een harde tante. Voor mij was het een aanvulling geweest als er (toch) via woorden meer over Anna Maria’s gevoel tot uitdrukking kwam.

Ik zou zeggen: als een legende zelf een maestro opleidt, gaat dat ergens schuren.. Dat is de crux van dit verhaal.

“Ze spelen wat het betekent om een meisje in deze wereld te zijn. De roem en de verwoesting, de vrees en de vreugde, de strook van ideeën en de verslagen stiltes.”

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.