Door de Koude Vrouw omarmd

Robert Seethaler beschrijft het leven van Andreas Egger. Een heel leven. Een leven wat begint als hij als weeskind aankomt in een klein bergdorp. Een bergdorp waar hij het grootste gedeelte van zijn leven zal blijven op zijn oorlogsavontuur in Rusland na als soldaat in de Duitse Wehrmacht. Hij is ruim de zeventig gepasseerd als hij de Koude Vrouw ontmoet, die symbool staat voor de dood. Dat is waar dit boek eindigt. Dezelfde Koude Vrouw die ook in het begin van het boek een rol speelt als hij Geitenhannes op zijn rug naar het dorp probeert te brengen om hem uit haar handen te houden. De cirkel ⭕️ is rond. De Koude Vrouw als omlijsting van het verhaal.

Tussen beide momenten wordt het leven van Egger beschreven. Hoe hij als wees in het dorp aankomt bij boer Kranzstocker die hem in huis neemt en hem zwaar mishandeld. Hoe hij als soldaat de Tweede Wereldoorlog doorkomt. Hoe hij zijn grote liefde Maria vindt en verliest. Hoe zijn dorp transformeert tot een wintersportplaats. En hoe hij dus uiteindelijk zelf de Koude Vrouw ontmoet. Een heel leven.

In het leven van Egger gebeurt niet heel veel, maar tegelijkertijd gebeurt er van alles. Seethaler verstaat absoluut de kunst om van het simpele leven van Egger iets heel bijzonders te maken. En dat is het ook: bijzonder. Het verhaal verveelt geen moment. Leest bijzonder vlot. Je wordt als lezer onderdeel van het verhaal. Knap gedaan.

Het boek is net een klein miniatuur schilderijtje. Met heel fijne penseelstreken. Iets wat ik ook vond van een andere boek wat ik van Seethaler gelezen heb: Het café zonder naam. Zijn taalgebruik is bij vlagen poëtisch. Wat te denken van deze beschrijving: “En het volgende moment was de lucht vol minieme wolkenflarden die langzaam zwevend naar de grond zakten. Egger dacht eerst dat het bloesem was, die de wind van elders had aangevoerd, maar het was eind september en in die tijd bloeide er allang niets meer en al helemaal niet op deze hoogte. En toen begreep hij dat het sneeuwde.” Prachtig toch.

Het is de rare schijnbare tegenstelling tussen de ‘langzaamheid’ van het leven van Eggers en het boeiende verhaal daarover die dit boek boeiend maakt. Zeker waard om te lezen!
Ik heb getwijfeld over de score. Het zit tussen een 3 en een 4 in. Maar uiteindelijk toch naar beneden afgerond.