Jacqueline doet haar grootouders recht aan met dit prachtige debuut!

De roman Zand in mijn ogen vertelt het verhaal van Jaap en Pippa op zo’n manier dat deze keihard bij je binnenkomt.

Jaap Brouwer groeit op in Den Haag. Op een dag op het strand voltrekt zich een gruwelijk drama, waarna Jaap en zijn oudere broer Thomas uit huis worden geplaatst. Zij komen terecht in een gesticht in Den Haag, waar met harde hand de boel onder controle wordt gehouden. Jaap wordt “speciale aandacht pupil” van een van de paters. Jaap is in eerste instantie vereerd. Dat dit hem zal tekenen voor de rest van zijn leven kan hij op dat moment nog niet bevroeden.

Daarnaast is er nog het verhaal van Pippa, geboren in Wenen. Haar ouders zijn overleden en zij groeit op bij haar grootouders. Op haar 8e vertrekt zij naar Nederland, waar zij wordt opgevangen in Den Haag bij logeerouders. Dit, om aan te kunnen sterken, maar uiteindelijk blijft zij voor altijd in Nederland.

De wegen van Jaap en Pippa kruizen elkaar tijdens een dansavond. De aantrekkingskracht tussen hen is meteen duidelijk, al is de reden van deze aantrekkingskracht bij hen niet hetzelfde.
Beiden zijn zij beschadigd door hun verleden en vinden in elkaar een luisterend oor, maar ook een bepaalde herkenning. Jaap werkt als bakker en Pippa blijft thuis bij de kinderen, die al snel komen. Dan breekt er, weer, oorlog uit. De armoede is groot. Jaap en Pippa doen beiden hun best voor elkaar en hun gezin, maar het leven is hard: het is moeilijk niet toe te geven aan verleiding en geheimen en bedrog doen hun intrede in hun bestaan.


“Al aan het begin van het duinpad rook ik een melange van tekortkomingen en diepe verlangens naar een periode die lang geleden abrupt was beëindigd. Hier op het strand kwam vroeger tot leven, en speelden herinneringen waar de regels van tijd niet voor golden. Pippa kende mijn angst voor de zee, maar negeerde het gevaar van het water dat alom aanwezig was.” (quote)

Deze zinnen over Jaap zeggen alles. Als lezer voel je de pijn van Jaap over vroeger, maar ook zijn pijn over het feit dat Pippa zijn pijn niet begrijpt, bagatelliseert. Dit is de kracht van Jacqueline van Zwieteren; zij weet de lezer dusdanig mee te slepen in het verhaal dat de gevoelens van jaap en Pippa de gevoelens van de lezer worden. Nergens te veel om- en/of beschrijvingen; zij blijft bij de basis. Daardoor voelt het verhaal realistisch aan, Jaap en Pippa zijn personages die tot leven komen en met wie je je kunt vereenzelvigen.

Het is duidelijk dat de schrijfster zich heeft laten inspireren door de verhalen van haar grootouders die in de eerste helft van de twintigste eeuw leefden. Zij heeft hen zonder twijfel recht aan gedaan; wat een prachtig debuut!

Dank je wel Jacqueline voor het recensie-exemplaar!